[isim]

• Bazı hayvanların derisinde, insan vücudunun belli yerlerinde çıkan, üst deri ürünü olan ipliksi uzantı

• Keçi tüyü

[sıfat]

• Keçi tüyünden yapılmış veya dokunmuş olan

  Sana kız mı verirler / Kıl şalvar giymeyincek - Halk türküsü

[sıfat]

[argo]

• Huysuz, geçimsiz (kimse)

[bitki bilimi]

• Bitkilerde görülen, genellikle silindirimsi, içi boş, çok ince uzantı

Ata Sözleri ve Deyimler

• kıl (kadar) kalmak
• kıl gibi
• kılı kıpırdamamak
• kılı kırk yarmak
• kılına dokunmamak
• kılına halel gelmemek
• kılını (bile) kıpırdatmamak (veya oynatmamak)
• kıl kapmak
• kıl olmak

[sıfat]

• Soğukla sıcak arası, ne soğuk ne sıcak

  Galip ıssız bir gece içinde, ılık bir bahçede, bir havuz kenarında yanan bir meşaledir. - Asaf Halet Çelebi

[isim]

• Bir kimsenin giyinişi, dış görünüşü, üst baş

  Delikanlı kopuklar, kılıklarından, giyinişlerinden belli oluyorlar. - Memduh Şevket Esendal

[halk ağzında]

• Bir kimsenin resmi, fotoğraf

Ata Sözleri ve Deyimler

• kılığa bürünmek
• kılığına girmek
• kılıktan kılığa girmek

[isim]

• Dişi çocuk

  Oğlu savaşın birinde şehit düştü, iki kızı da evlenip ücra yerlere gittiler. - Halikarnas Balıkçısı

• Üzerinde kadın resmi bulunan iskambil kâğıdı

  Karo kızı.

[ünlem]

• Dişi cinsten birine daha yaşlı biri tarafından kullanılan bir seslenme sözü

Ata Sözleri ve Deyimler

• kız almak
• kız beşikte (veya kundakta), çeyiz sandıkta
• kız gibi
• kızı gönlüne bırakırsan ya davulcuya kaçar (veya varır) ya zurnacıya
• kızı kısrağı
• kızım sana söylüyorum (veya dedim) gelinim sen anla (veya işit)
• kızını (veya evladını) dövmeyen dizini döver
• kız istemek
• kız kaçırmak
• kız vermek

[isim]

[bitki bilimi]

• Bitkileri toprağa bağlayan, topraktaki besi maddelerini emmesine yarayan klorofilsiz bölüm

[bitki bilimi]

• Kök sap, kök(I)

• Bazı şeylerde dip bölüm

  Diş kökü.

• Sapıyla çıkarılan bitkilerde tane

  Üç kök maydanoz.

[mecaz]

• Dip, temel, esas

  Ta gölden başlayan tipi ve fırtına Şebben'in sıcak evini kökünden sarsıyordu. - Halide Edip Adıvar

[mecaz]

• Kaynak, köken

  Ölenle, son zamanları gevşeyen, azalan fakat kökleri mazinin sağlamlığı içinde kalan eski bir aşinalığım vardı. - Abdülhak Şinasi Hisar

[mecaz]

• Bir kimseyi bir yere bağlayan manevi temel güçlerin bütünü

[dil bilgisi]

• Kelimenin her türlü ek çıkarıldıktan sonra kalan anlamlı bölümü: Yaptırmak kelimesinde kök, yap- bölümüdür

[kimya]

• Olağan şartlarda çevresinden yalıtılamayan ancak birçok tepkimeyi nitelik değiştirmeden kalabilen atom kümesi

[matematik]

• Denklemde bilinmeyenin yerine konulduğunda uygun düşen gerçek veya birleşik değer

Ata Sözleri ve Deyimler

• kök almak
• kök salmak
• kök sökmek
• kök söktürmek
• kökü kazınmak
• kökü kurumak
• kökünden halletmek
• kökünden kazımak
• köküne kıran girmek
• kökünü kazımak

[isim]

[müzik]

• Sazı kurmaya yarayan burgu

• Sap

[isim]

[halk ağzında]

• Yedi yaşından büyük erkek boz deve

Ata Sözleri ve Deyimler

• lök gibi

[isim]

[halk ağzında]

• Kireç, zeytinyağı, pamuk ve yumurta akının karıştırılması yoluyla, kırık çanak çömlekleri, künkleri birleştirmekte kullanılan macun

[isim]

• Parlak kırmızı renk

[sıfat]

• Bu renkte olan

  Sular sarardı... Yüzün perde perde solmakta / Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta - Ahmet Haşim

[sıfat]

[mecaz]

• Aşırı derecede olan

  Softalar arasında kızıl bir kavga kopmuştu. - Falih Rıfkı Atay

[mecaz]

• Komünist

[tıp]

• Genellikle küçük yaşlarda görülen, bulaşıcı, yüksek ateşli, kırmızı renkte geniş lekeler döktüren, kuluçka dönemi üç dört gün süren tehlikeli hastalık

[halk ağzında]

• Altın

[isim]

[tarih]

• Oğuz Türklerinin yirmi dört boyundan biri

[isim]

• Cinsel ilişkide bulunmamış bayanın durumu, erdenlik, bakirlik, bekâret, bikir

  Kızlığında, başlarına soluk örtmelerini alır, yünlerini sırtlar, ırmak boyuna yün boyamaya giderdi. - Nezihe Meriç

[sıfat]

• Bir kadının evlenmeden önceki yaşantısıyla ilgili, o döneme özgü

  İşte bu onun kızlık odası. - Memduh Şevket Esendal

[halk ağzında]

• Üvey kız

[isim]

[felsefe]

• Bir kimsenin benliği, kendi manevi varlığı, iç, nefis, derun, varoluş karşıtı

  Özünü bir yerde bırakıp sadece kalıbını gezdirmişti. - Haldun Taner

• `Kendine, kendi kendini` anlamlarında birleşik kelimeler türeten bir söz

  Öz eleştiri, öz yönetim.

• Bir şeyin en kuvvetli veya kıvamlı bölümü, hülasa, zübde, ekstre

  Karaciğer özü. Meyve özü. Mısır özü.

• Çıbanların içinde ölmüş dokudan oluşan irinle birlikte çıkan parça

[zamir]

• Kendi, zat

  Bir od düştü yanar tatlı özüme / Dünya zindan görünüyor gözüme - Karacaoğlan

[mecaz]

• Bir şeyin temel ögesi, künh, zübde

  Ortalıktaki krizi sebep gösteriyorlar ama asıl kriz şirketin kendi özünde. - Aka Gündüz

[bitki bilimi]

• Bitkilerin kök, gövde ve dallarının boydan boya ortasında bulunan, hafif, gevrek ve çoğu yumuşak bölüm

  Ağacın çürüğü özünden olur / Yiğidin iyisi sözünden olur - Halk türküsü

Ata Sözleri ve Deyimler

• özü sözü bir (olmak)

[sıfat]

• Kan bağı ile bağlı olan, üvey olmayan

  Size öz evladım gibi davranacağım. - Ayşe Kulin

• İçine, arılığını, saflığını bozacak hiçbir şey karışmamış olan, saf, arı(I)

[isim]

[halk ağzında]

• Dere, çay

• Sulak, verimli yer

[isim]

• Küçük kor parçası

[isim]

[bitki bilimi]

• Kökboyası