[kimya]

• İridyum elementinin simgesi

[isim]

• 343 yır

[isim]

• Kalıtımsal olarak ortak fiziksel ve fizyolojik özelliklere sahip insanlar topluluğu

  Türkler, insan olarak, ulus olarak doğunun en üstün ve şerefli ırkıdır. - Salâh Birsel

• Soy

  Esasta dağlı ırktan cahil bir kızcağızdı. - Refik Halit Karay

[biyoloji]

• Bir canlı türünde aynı karakteri taşıyan canlıların oluşturduğu alt bölüm

[isim]

• Beyazla az miktarda siyah karışmasından oluşan renk

  Gözlerinden, kırları artan sakalına bir iki damla yaş düştü. - Falih Rıfkı Atay

[sıfat]

• Bu renkte olan

  Kır sakal. Kır at.

Ata Sözleri ve Deyimler

• kır atın yanında duran ya huyundan ya suyundan

[isim]

• Şehir ve kasabaların dışında kalan, çoğu boş ve geniş yer, dağ bayır

  Araba tenha, düz yolda tıkır tıkır gidiyor, ara sıra kır kokuları getiren hafif bir rüzgâr esiyordu. - Ömer Seyfettin

[isim]

• Otuz dokuzdan sonra gelen sayının adı

• Bu sayıyı gösteren 40 ve XL rakamlarının adı

[sıfat]

[matematik]

• Dört kere on, otuz dokuzdan bir artık

Ata Sözleri ve Deyimler

• kırk basmak
• kırk bir (buçuk) kere maşallah!
• kırk dereden su getirmek
• kırk evin kedisi
• kırk gün günahkâr, bir gün tövbekâr
• kırk gün taban eti, bir gün av eti
• kırkı (veya kırkları) karışmak
• kırkı çıkmak
• kırkından sonra at olup da kuyruk mu sallayacak
• kırkından sonra azanı teneşir paklar
• kırkından sonra azmak
• kırkından sonra saza başlayan kıyamette çalar
• kırkından sonra saz çalmak
• kırk kapının ipini çekmek
• kırk tarakta bezi olmak
• kırk yıl kıran olmuş, eceli gelen ölmüş

[sıfat]

• Kırılmış olan

  Ahmet hemen heybesini açtı ve makasını, kırık tarağını çıkardı. - İsmail Hakkı Baltacıoğlu

• Tam nota göre düşük olan (not)

  Üç dersten kırığı var. Kırık not.

• Saf renkten hafif uzaklaşmış

  Kırık beyaz.

[isim]

• Kırılmış bir şeyden ayrılan parça

  Cam kırığı.

[isim]

• Kemiğin bir etki ile kırılması

  Kolunda kırık yok ama çıkık var.

[isim]

• Bir şeyin kırılan yeri

  Bunun kırığı neresinde?

[isim]

• Kırıntı

  Ekmek kırığı.

• Melez

  Kırık tazı.

[isim]

• Tavla oyununda oyun dışı bırakılan pul

[mecaz]

• Gücenmiş, üzgün

  Eşlerde, çocuklarda o üzgün, kırık bakış. - Behçet Necatigil

Ata Sözleri ve Deyimler

• kırığı olmak
• kırık plak gibi

[isim]

[halk ağzında]

• Kadının veya erkeğin yasalara ve törelere aykırı olarak ilişki kurduğu erkek veya kadın

Ata Sözleri ve Deyimler

• kırığı olmak

[isim]

[jeoloji]

• Fay

[isim]

• Kırkma işi

• Davarların yün veya kıllarını kırkmaya yarayan makasa benzer araç

[ünlem]

[halk ağzında]

• "Yok, olmaz" anlamında kullanılan bir söz

[isim]

[halk ağzında]

• Dolu

• Ufak ve sert taneli kar

[sıfat]

• Kırma işini yapan

[mecaz]

• Kaba, sert, çevresindekileri inciten (davranış, söz vb.)

  Kırıcı bir davranış.

[mecaz]

• Bir şeyin gerektiği gibi gelişmesini, oluşmasını önleyen, engelleyen

  Grev kırıcı.

[fizik]

• Kırınım oluşturan

  Kırıcı ortam.

[isim]

[ticaret]

• Senet, tahvil, bono ve süresi gelmemiş alacaklarla ilgili alışveriş veya işlem yapan kimse veya kuruluş

[isim]

• Davarların yün veya kıllarını kırkan kimse, kırkımcı

[sıfat]

• Eğrilip bükülmüş, yuvarlak bir biçim verilmiş

  Sarı, uçları az kıvrık bıyıkları vardı. - Yusuf Ziya Ortaç

[sıfat]

• Sulanarak kıvamı gevşemiş, yumuşamış

[sıfat]

• Fazla suyla karıştığı için biçimini koruyamayacak kadar sulanmış, cılk

  Cıvık hamur.

  Cıvık çamur.

[mecaz]

• Soğuk ve can sıkıcı şakalar yapan (kimse)

[sıfat]

• Küçük küçük kıvrımları olan

  Amcam ise kıvırcık saçlı, biraz daha uzun, sağlam ve kalınca yapılı, yüz çizgileri çok güzel bir gençti. - Ayla Kutlu

[isim]

[bitki bilimi]

• Kıvırcık marul

[isim]

[hayvan bilimi]

• Genellikle Trakya ve Marmara'da yetiştirilen, beyaz tüylü, ince kuyruklu bir tür koyun, kıvırcık koyun