[kimya]

• İridyum elementinin simgesi

[isim]

• 343 yır

[isim]

• Kalıtımsal olarak ortak fiziksel ve fizyolojik özelliklere sahip insanlar topluluğu

  Türkler, insan olarak, ulus olarak doğunun en üstün ve şerefli ırkıdır. - Salâh Birsel

• Soy

  Esasta dağlı ırktan cahil bir kızcağızdı. - Refik Halit Karay

[biyoloji]

• Bir canlı türünde aynı karakteri taşıyan canlıların oluşturduğu alt bölüm

[isim]

• Beyazla az miktarda siyah karışmasından oluşan renk

  Gözlerinden, kırları artan sakalına bir iki damla yaş düştü. - Falih Rıfkı Atay

[sıfat]

• Bu renkte olan

  Kır sakal. Kır at.

Ata Sözleri ve Deyimler

• kır atın yanında duran ya huyundan ya suyundan

[isim]

• Şehir ve kasabaların dışında kalan, çoğu boş ve geniş yer, dağ bayır

  Araba tenha, düz yolda tıkır tıkır gidiyor, ara sıra kır kokuları getiren hafif bir rüzgâr esiyordu. - Ömer Seyfettin

[isim]

• Bıçak, kılıç vb. kesici araçların kabı

[bitki bilimi]

• Buğdaygillerde olduğu gibi yapraklarda sapın bir bölümünü uzunlamasına saran, geniş dış bölüm

[isim]

[argo]

• Söz, lakırtı

[sıfat]

• Yalan, uydurma

Ata Sözleri ve Deyimler

• gır atmak
• gır geçmek
• gır kaynatmak

[isim]

• `Ses çıkarmasına fırsat vermemek` anlamındaki gık dedirtmemek, `ses çıkarmak, karşı çıkmak, yakınmak` anlamındaki gık demek, `sesini çıkarmamak, karşı çıkmamak, yakınmamak` anlamındaki gık dememek (veya gıkı çıkmamak) deyimlerinde geçen bir söz

  İstediğine sopa çeker, istediğini sürer, dünyanın anasını ağlatır, gene kimse gık diyemez. - Halide Edip Adıvar

[sıfat]

• Bir kimseye gücenmiş, gönlü kırılmış olan

[zarf]

• Gücenmiş, gönlü kırılmış bir durumda

  Kırgın, usangın kalktı sabahın er saatlerinde. - Abbas Sayar

[isim]

[halk ağzında]

• Toplu ölümlere yol açan bulaşıcı hastalık