[sıfat]

• Çalımlı, süslü (kimse)

• Güzel, titiz

• Cilveli, oynak (kadın)

• Boylu boslu

• Çevik

[isim]

[halk ağzında]

• Cariye

[isim]

[tarih]

• Eski Türk boylarından biri

[isim]

• Kar kuyusu

• Dışı hasır örgüsüyle kaplı, içinde kar veya buz koymak için bölmesi bulunan, soğutucu olarak kullanılan büyük şişe

[isim]

• Temizlik, saffet, sililik

• Günahsızlık

  Aynı anda, gözlerini ovuşturduğunu, sonra bir çocuk arılığıyla gülümsediğini gördü. - Tahsin Yücel

[isim]

• Kovanların konulduğu yer, kovanlık

[isim]

• İçine hatıraların yazıldığı defter, hatıra defteri

[sıfat]

• Anı özelliği taşıyan

[isim]

• Irak halkından veya bu halkın soyundan olan kimse

[sıfat]

[askerlik]

• Kurasını çekmiş, askere gitmeyi bekleyen (asker)

  Seferberlik başladığı zaman dertli analar nafakasını yok pahasına tefecilere satıyor, kuralı çocuklarına yol parası yetiştiriyorlardı. - Ruşen Eşref Ünaydın

[isim]

• Kır olan yer, şehir dışında açıklık yer

  Etrafı kırlık, mezarlık, uzun bir yoldan gidiyorduk. - Hüseyin Rahmi Gürpınar

[sıfat]

• Herhangi bir nitelik veya nicelikte karısı olan

[sıfat]

• Kına ile boyanmış olan

• Kınanın renginde veya kızıl renkte olan

  Bıyıklarının ortası belli ki tütün zifirinden kınalı bir renk almıştı. - Refik Halit Karay

[isim]

• Yapıncak(II)

[sıfat]

• Kırk parçadan oluşmuş

• Kırk gününü doldurmamış (bebek veya lohusa kadın)

• Birinin kırkı çıkmadan öbürü doğan (akraba veya komşu çocukları)

[isim]

• Dar olma durumu

[mecaz]

• Geçim zorluğu

[mecaz]

• İç sıkıntısı

  Yüreği göğsünü yırtacak gibi hopluyor, boğazına bir darlık tıkanıyordu. - Ömer Seyfettin

[isim]

• Yeni doğmuş çocuğu ilk aylarda sıkıca sarıp sarmalamaya yarayan geniş bez

  Kendisine uzattıkları ince ve beyaz bir kundağa sarılmış kızına baktı. - Ömer Seyfettin

• Bu bezle sarılmış bebek

  Dikmen Yıldızı kundağı kucaklayarak ağır, sarsıntılı adımlarla savcının arkasından yürüdü. - Aka Gündüz

• Saçları yemeninin içine alıp bağlama

  Baş kundağı.

• Korunmak için sıkı sıkıya sarılmış şey

  Dutların tomurcukları büyümüş, yaprakları burunlarını kundaklarından çıkarmışlardı. - S. F. Abasıyanık

[isim]

• Yangın çıkarmak için bir yere konulan tutuşmuş yağlı bez parçası vb.

  Ben şamdanımla evveli kapının önüne yığılan şeyleri, sonra cibinliği, perdeleri, bütün duvarları çeviren kundakları tutuşturacağım. - Halit Ziya Uşaklıgil

• Tüfek gibi bazı ateşli silahlarda bunları çeşitli yönlere çevirmeye yarayan, namlunun altında bulunan ağaç veya metal bölüm

  Amcası Mustafa geldi eve, ona bir kundağı sedefli tüfek getirdi. - Yaşar Kemal

• Arabalarda dingil yatağı

[mecaz]

• Ara bozma, fitne, fesat

Ata Sözleri ve Deyimler

• kundak sokmak (veya koymak)

[isim]

• Para vb. bir şeyin teslim alındığını gösteren belge, makbuz

[sıfat]

• Krallık yanlısı olan