Kere ile Başlayan Kelimeler

KERE ile başlayan 12 kelime bulunuyor. Başında KERE olan kelimeler ve kelime anlamları.

Ayrıca, "Kere kelimesinin anlamı nedir? Kere ile biten kelimeler. İçinde kere olan kelimeler." içeriklerine bakabilirsiniz.

12 Harfli Kelimeler

KERESTECİLİK16

10 Harfli Kelimeler

KERESTELİK11

9 Harfli Kelimeler

KERESTECİ13, KERESTELİ10

7 Harfli Kelimeler

KEREVİZ16, KEREVET13, KEREVİT13, KEREMPE12, KERESTE8

5 Harfli Kelimeler

KEREM6, KERES6

4 Harfli Kelimeler

KERE4

KERE (Kelime Kökeni: Arapça kerre)

[isim]

  • Kez, yol, defa, sefer

    Bir kere düştün mü ne arayan olur ne soran! - Burhan Felek

Birleşik Kelimeler: bin kere, bir kere, kırk kere, milyon kere, otuz kere, yüz kere

KEREM (Kelime Kökeni: Arapça kerem)

[isim]

[eskimiş]

  • Soyluluk, ululuk, büyüklük, asalet
  • Bağış olarak verme, iyilik, cömertlik, eli açıklık, lütuf

    Bir başka kerem beklemez artık gelecekten. - Yahya Kemal Beyatlı

Ata Sözleri ve Deyimler

  • kerem buyurun (veya eyleyin)
  • kerem etmek

Birleşik Kelimeler: kerem sahibi

KERES

[isim]

[halk ağzında]

  • Büyük ve derin karavana

KERESTE (Kelime Kökeni: Farsça kerāste)

[isim]

  • Tomrukların boyuna biçilmesiyle elde edilen ve marangozlukla inşaatta kullanılan nitelikli ağaç

    Dağdan kestim kereste / Kuş besledim kafeste - Halk türküsü

  • Ayakkabı yapımında kullanılan gereç

[mecaz]

  • Kaba saba kimse, kalas

    Gözünü oyarım vallahi kereste! - Sait Faik Abasıyanık

Birleşik Kelimeler: çarliston marka kereste, yarma kereste

KERESTELİ

[sıfat]

[halk ağzında]

  • İri yapılı

    Keresteli adam.

KERESTELİK

[sıfat]

  • Kereste yapılmaya elverişli (ağaç)

KEREMPE

[isim]

[coğrafya]

  • Denize doğru uzanan taşlık burun
  • Dağın en yüksek yeri

KERESTECİ

[isim]

  • Kereste satan kimse

KEREVET (Kelime Kökeni: Rumca)

[isim]

  • Üzerine şilte serilerek yatmaya veya oturmaya yarayan, duvara bitişik, ayakları olan, tahtadan sedir

    Büyükbabamı, aşağı kattaki yemek odasına bitişik, kurnalı hamamın kerevetine uzattılar. - Necip Fazıl Kısakürek

KEREVİT (Kelime Kökeni: Rumca)

[isim]

[hayvan bilimi]

  • Kabuklular sınıfından, çamurlu tatlı sularda yaşayan bir eklem bacaklı, tatlısu ıstakozu, karavide (Potamobius fluviatilis)

KERESTECİLİK

[isim]

  • Kerestecinin yaptığı iş

    Emekliye ayrıldıktan sonra keresteciliğe başladı ama eline geçen, alın terini ödemiyordu. - Eflâtun Cem Güney

KEREVİZ (Kelime Kökeni: Farsça kerefs)

[isim]

[bitki bilimi]

  • Maydanozgillerden, kökleri ve yaprakları sebze olarak kullanılan kokulu bir bitki (Apium graveolens)