[isim]

[hayvan bilimi]

• Kuzey Avrupa'da yaşayan, geniş dallı boynuzları olan, iri bir tür geyik

[isim]

• Gözde sarıya çalan kestane rengi

[sıfat]

• Bu renkte olan

  Ela gözlerini sevdiğim dilber / Seni görmeyeli göresim geldi - Karacaoğlan

[isim]

[halk ağzında]

• Elma, armut vb. meyvelerin kurutulmuşu

  İki sipahinin yancıklarında biraz peksimet, biraz da dut kakı olduğu hâlde daha bir lokma yemiş değillerdi. - Nihal Atsız

[sıfat]

[mecaz]

• Zayıf ve kuru (kimse)

[isim]

[madencilik]

• Bir alaşımdaki madenlerin erime derecesi farkından yararlanarak bunları birbirinden ayırma işlemi

[isim]

[eskimiş]

• Söz, lakırtı, laf

Ata Sözleri ve Deyimler

• kale almamak

[isim]

• Ana maddeleri yumurta, un ve şeker olan, içerisine kuru üzüm, kakao, fındık vb. konularak fırında pişirilen tatlı çörek

[argo]

• Aptal, bön, kolay aldatılabilen (kimse)

[sıfat]

• Saçı dökülmüş olan (kimse)

  Simitçi kumraldı, saçları dökülmüştü, evet basbayağı keldi adam. - Ahmet Ümit

[mecaz]

• Çıplak (doğa), yaprakları dökülmüş (bitki)

  Yükselip alçalıyor, kel tepelerin etrafını dönüyordu. - Sait Faik Abasıyanık

[mecaz]

• Gelişmemiş, cılız (bitki)

  Kel bir ağaç.

[mecaz]

• İçinde az eşya bulunan

Ata Sözleri ve Deyimler

• kel başa şimşir tarak
• kele köseden yardım olmaz
• keli görünmek
• keli kızmak
• keli körü toplamak
• kelin ayıbını takke örter
• kelin merhemi olsa başına sürer (veya kelin medarı olsa kendi başında olur)
• kel ölür, sırma saçlı olur, kör ölür badem gözlü olur
• kel yanında kabak anılmaz

[isim]

• Uzak Doğu'da yetişen Amerikan elmasından çıkan zamk

• Boyacılıkta kullanılan, kırmız böceğinin üst deri bezlerinin salgıladığı madde

[isim]

[fizik]

• Herhangi bir kuvvet alanında, belli bir düzlemin belli bir bölümünden geçtiği varsayılan güç çizgileri, seyelan

[isim]

• Bazı hayvanların derisinde, insan vücudunun belli yerlerinde çıkan, üst deri ürünü olan ipliksi uzantı

• Keçi tüyü

[sıfat]

• Keçi tüyünden yapılmış veya dokunmuş olan

  Sana kız mı verirler / Kıl şalvar giymeyincek - Halk türküsü

[sıfat]

[argo]

• Huysuz, geçimsiz (kimse)

[bitki bilimi]

• Bitkilerde görülen, genellikle silindirimsi, içi boş, çok ince uzantı

Ata Sözleri ve Deyimler

• kıl (kadar) kalmak
• kıl gibi
• kılı kıpırdamamak
• kılı kırk yarmak
• kılına dokunmamak
• kılına halel gelmemek
• kılını (bile) kıpırdatmamak (veya oynatmamak)
• kıl kapmak
• kıl olmak

[ünlem]

[halk ağzında]

• Seslenmek ve dikkati çekmek için özellikle Rumeli'de kullanılan bir söz

[isim]

• Bal arılarının bitki ve çiçeklerden topladıkları bal özünden yapıp kovanlarındaki petek gözlerine doldurdukları, rengi beyazdan esmere kadar değişen tatlı, koyu, sıvı madde

• Olgunlaşmış incirin, dışına sızan tatlısı

• Ağaçların kabuğundan sızarak pıhtılaşan besi suyu

Ata Sözleri ve Deyimler

• bal alacak çiçeği bilmek (veya bulmak)
• bal bal demekle ağız tatlanmaz
• bal dök de yala
• bal gibi
• balı dibinden, yağı yüzünden
• balın âlâsı oğlun tazesinden
• balı olan bal yemez mi?
• balı parmağı uzun yemez, kısmetlisi yer
• bal ile kaymak yenir ama her keseye göre değil
• bal olan yerde sinek de olur
• bal sağmak
• bal tutan parmağını yalar

[sıfat]

[halk ağzında]

• Sert, katı

• Sağlam

[isim]

[spor]

• Savunma oyuncusu

  Bekle haf genel olarak gol atmaz, alkışlanmaz, göklere çıkarılmaz. - Haldun Taner

[isim]

• Hava gazı lambasının ucu

[isim]

[halk ağzında]

• İşaret

Ata Sözleri ve Deyimler

• bel etmek

[isim]

[anatomi]

• İnsan bedeninde göğüsle karın, sırtla kalçalar arasında daralmış bölüm

  Kolum, boynundan beline doğru kayıyor. - Yusuf Ziya Ortaç

[anatomi]

• Bu bölümün, sırtın altına rastlayan bölgesi

  Bel ağrısı.

[anatomi]

• Hayvanlarda omuz başı ile sağrı arası

• Dağ sırtlarında geçit veren çukur yer

  Çıksam yüksek bellere gün eylesem / Acep nazlı yâr duyar mı ola? - Halk türküsü

• Geminin orta bölümü

• Bardak, şişe, vazo vb.nin ortasındaki dar bölüm

Ata Sözleri ve Deyimler

• bel bağlamak
• belden aşağı vurmak
• beli açılmak
• beli bükülmek
• beli çökmek
• belini bükmek
• belini doğrultmak
• belini kırmak
• belini vermek
• bel kırmak
• bel vermek

[isim]

[fizyoloji]

• Meni

Ata Sözleri ve Deyimler

• beli gelmek
• belinden gelmek

[isim]

• Toprağı aktarmaya veya işlemeye yarayan, uzun saplı, ayakla basılacak yeri tahta, ucu sivri kürek veya çatal biçiminde bir tarım aracı

Ata Sözleri ve Deyimler

• bel bellemek

[isim]

[fizik]

• Ses şiddetiyle ilgili birim

[isim]

• `Daha söze başlanırken ne denmek istenildiğini çabucak anlamak` anlamındaki leb demeden leblebiyi anlamak deyiminde geçen bir söz

  Doğrusu leb demeden leblebiyi anlarmışsınız, demek ister. - Orhan Kemal

[isim]

• Bir kimsenin, satın aldığı hizmet veya ürün karşılığında para yerine verdiği ve karşılığı banka hesabından ödenen yazılı belge

[isim]

• Slavların batı kolundan olan bir ulus veya bu ulusun soyundan gelen kimse