[isim]

[halk ağzında]

• Köy evlerinde kapıların arkasına konulan kalın kuşak

[sıfat]

• İçildikten, yenildikten veya kullanıldıktan sonra geriye kalan

[isim]

• Bir şeyin harcandıktan veya kullanıldıktan sonra artan bölümü

  Kumaş artığı.

  Dibinde bir yudumluk kararmış çay artığı vardı. - Yusuf Atılgan

• Daha çok, daha fazla

[zarf]

• (a'rtık) Bundan böyle, bundan sonra

  Artık onlar en lüks gazino ve barlara gidiyorlar, gecelerini oralarda geçiriyorlardı. - Tarık Buğra

[isim]

[müzik]

• Büyük ve tam aralıkların yarım ses artmış hâli

[isim]

[hayvan bilimi]

• Atgillerden, kısrak ile erkek eşeğin çiftleşmesinden doğan melez hayvan

  Otomobilimizi gören katırlar ejderha görmüşcesine kaçışıyorlar. - Necip Fazıl Kısakürek

[sıfat]

[mecaz]

• Kaba, bayağı, görgüsüz (kimse)

Ata Sözleri ve Deyimler

• katır gibi
• katır kuyruğu gibi kalmak
• katır tepmişe dönmek

[isim]

• Elmas, zümrüt vb. değerli taşların tartısında kullanılan, 0,20043 gramlık ağırlık ölçü birimi

  Bilmem hangi milyarder kocakarının porsuk gerdanında ışıldayan bilmem kaç kırat pırlanta mı diyeceksiniz? - Nazım Hikmet

[mecaz]

• Nitelik, değer, düzey, seviye

  Karşısındaki oyuncu belki de orta kıratı hiçbir zaman geçmeyen birisi idi. - Tarık Buğra

Ata Sözleri ve Deyimler

• kıratını ölçmek

[isim]

• Kırılan kuru bir şeyin çıkardığı ses

[isim]

• Minderin sertleşmesini sağlayan içindeki saman parçaları

[argo]

• Yalan

[halk ağzında]

• Patlamış mısır

Ata Sözleri ve Deyimler

• kıtıra almak
• kıtır atmak

[isim]

• Bir nesnenin art arda iki yere çarpmasından çıkan ince ve kuru ses

  Kapı tırık diye kapandı.

[isim]

• Tıkırdayan, birbirine vuran, çarpan şeylerin çıkardığı ses

[argo]

• Para

Ata Sözleri ve Deyimler

• tıkırını yoluna koymak
• tıkırı yolunda olmak (veya gitmek)

[isim]

• Artma işi, artım

  Bu artış nicelik bakımından olduğu kadar nitelikte de görüldü. - Metin And

[isim]

• Parmaklar birbirinden uzak duracak biçimde gergin duran elde, başparmak ile serçe parmağın uçları arasındaki açıklık

  Yürüyüp geçeceğim, basacağım yerlerin her bir karış mübarek toprağı benim için mukaddesti. - Hüseyin Rahmi Gürpınar

[isim]

• Bir şeyin, bir yerin, bir kimsenin, esas tutulan yüzünün ilerisi

  Karşımdaki kitap rafında eserlerim sırayla duruyor. - Halide Edip Adıvar

• Yol, deniz, ırmak vb.nin öbür kıyısı veya yanı

  Karşıki kıyıda yün denkleri çıkaran gemiye haykırdık, işaretler ettik. - Refik Halit Karay

• Ön, kat, huzur

  İkisi birden müdürün karşısına çıkarlar. - Yusuf Ziya Ortaç

[sıfat]

• Bulunan yere göre önde, ileride olan

  Karşı evin kızları. Karşı mahalle.

[sıfat]

• Karşıt, zıt, muhalif

  İlkin bütün bunların bir emperyalizm numarası olduğunu söyleyerek kesin bir karşı tavır koydu. - Murathan Mungan

[zarf]

• Yüzünü bir şeye doğru çevirerek

  Bahçeye karşı oturmak.

[zarf]

• Karşılık olarak, mukabil

  Bir ölüm haberine karşı ben içimde bin ezinti, bin çöküntü duydum. - Abdülhak Şinasi Hisar

[zarf]

• İçin, hakkında

  Edebiyata karşı ilk alaka sizde nasıl ve ne zaman başladı? - Sait Faik Abasıyanık

[zarf]

• -e doğru

Ata Sözleri ve Deyimler

• karşı çıkmak
• karşı durmak
• karşı gelmek
• karşı koymak
• karşı olmak
• karşısına almak
• karşısına dikilmek
• karşısına geçmek

[sıfat]

• Hafif kırlaşmış

  Tıknaz, kırca, kısa sakallı, kırmızı yüzlü bir efendi. - Memduh Şevket Esendal

[isim]

• Bir nesne başka bir nesneye birdenbire, şiddetle çarptığında çıkan hışırtılı, sert ses

[isim]

[müzik]

• Tonlama değişiklikleriyle çeşitli duygular uyandıran uyumlu, ezgili insan sesleri dizisi

• Klasik Türk müziğinde aşk üzerine söylenen, nakaratı ve ara nağmesi olan parça

  Şirket vapurları, bir şarkının nakaratı gibi ikide bir geçerlerdi. - Abdülhak Şinasi Hisar

• Ezgi, müzik parçası, melodi, liet

  Ayaklarımızdaki zincirler, esirliğin ağır ve cefalı şarkılarını söyleyecektir. - Ruşen Eşref Ünaydın

[edebiyat]

• Divan edebiyatında, bestelenmek için dörtlükler biçiminde ve uyaklı olarak yazılmış olan şiir biçimi

Ata Sözleri ve Deyimler

• şarkı söylemek
• şarkı tutturmak

[sıfat]

[eskimiş]

• Neşeli, keyifli, şen

[isim]

[tarih]

• Tören ve alaylarda padişahın, vezirin yanında yürüyen görevliler