[sıfat]

• Özensiz, gelişigüzel yapılmış, zevksiz, sakil, ince karşıtı

  Cebinden kaba fil dişi saplı bir de çakı çıkardı. - Ömer Seyfettin

• Taneleri iri

  Kaba çakıl.

• Terbiyesiz, görgüsü kıt, nezaketsiz (kimse)

  Kaba, hantal, şivesiz bir sürü adamlar kafesinin önüne toplanırlar. - Refik Halit Karay

• Hafif olduğu hâlde kalın veya hacimli

  Kaba bir yün döşekle temiz bir şilte, yastık yorgan buldum. - Hüseyin Rahmi Gürpınar

[isim]

• Kuyruk sokumunun her iki yanındaki şişkin yer

[mecaz]

• Terbiyeye, inceliğe aykırı, çirkin, kötü

  Çocuklardan biri ağzından çok fena, çok kaba bir şey kaçırdı. - Osman Cemal Kaygılı

Ata Sözleri ve Deyimler

• kabasını almak

[isim]

[bitki bilimi]

• Kabakgillerden, sürüngen gövdeli, sarı çiçekli, birçok türü olan bir bitki (Cucurbita)

[bitki bilimi]

• Bu bitkinin türlerine göre yemeği ve tatlısı yapılan ürünü

• Esrarkeşlerin kullandığı bir tür nargile

[müzik]

• Kabak kemane

  Siperin içinde birkaç nefer ayakta ileriye bakıyor, öbürleri aşağı oturmuş konuşuyorlar, gülüyorlar, türkü söylüyorlar, kabak çalıyorlar. - Ömer Seyfettin

[sıfat]

• Ham, tatsız (kavun, karpuz)

[sıfat]

• Tüysüz, dazlak

  Kaba kabak gibi tıraşlı! - Halide Edip Adıvar

[sıfat]

• Dişleri aşınarak yüzeyi düzleşmiş olan (taşıt lastiği)

[sıfat]

[mecaz]

• Bilgisiz, görgüsüz, kaba

[halk ağzında]

• Kısa boynuzlu hayvan

Ata Sözleri ve Deyimler

• kabak (birinin) başına (veya başında) patlamak
• kabak çıkmak
• kabak gibi

[isim]

[halk ağzında]

• Dik yokuş

• Tepe

  Seher vakti keklik çıkar kabana / Sallandıkça püskül değer tabana - Halk türküsü

[isim]

• Çeşitli kumaşlardan yapılmış, kalçaya kadar inen ve paltoya benzeyen üst giysisi

[isim]

• Doğaüstü varlıklarla ilişki kurma sanatı

[din bilgisi]

• Yahudilerde, yazılı olarak konulmuş olan Tanrı kanunlarının yanında, ağızdan ağıza geçen din buyruklarının, İbrani felsefesinin ve efsane yazılarının tamamı

[din bilgisi]

• Bu öğretinin yandaşlarının tamamı

[zarf]

[ticaret]

• Götürü, toptan

[isim]

• Genellikle otelin ana binasının dışında, plaj veya havuz kıyısında bir oda

[isim]

• Dayanıklılık sağlamak amacıyla, ayakkabıların altına çakılan, yassı ve iri başlı demir çivi

• Süs olarak odaların ahşap bölümlerine, türlü biçimler yapmak için çakılan iri başlı, sarı çivi

• Kumaş kaplı mobilyanın kenarındaki şeridin üzerine çakılan süslü çivi

[isim]

• Çeşitli gösterilerin yapıldığı eğlence yeri

• Meyhane

[isim]

[tarih]

• Birinci Dünya Savaşı'nda Osmanlı ordusunda kullanılmış olan, şapkaya benzeyen bir başlık türü

  Kendisi, ayağında postallar, sırtında kaput, başında kabalak, Çanakkale cehenneminde askerliğini yaparken... - Yusuf Ziya Ortaç

[isim]

[halk ağzında]

[bitki bilimi]

• Kabak yaprakları biçiminde etli ve tüylü yaprakları olan, kırlarda ve su kenarlarında yetişen bir bitki

[isim]

• Kaba olma durumu

• Kaba davranış, nezaketsizlik, huşunet

  Bu kabalığımı şimdiki vaziyetime bağışlayınız. - Peyami Safa

Ata Sözleri ve Deyimler

• kabalık etmek

[sıfat]

• Kabarmış olan

  Kabarık göğsündeki parlak kıvılcımlı tüyleri, altından bir zırh gibiydi. - Ömer Seyfettin

• Çıkıntısı olan, tümsekli

[isim]

• Kabarmak işi

  Böyle birdenbire kabarmayı, sonra yine birdenbire sönüvermeyi anlıyorum. - Nazım Hikmet

[mecaz]

• Duygulanma

  Bir de mektuplar okunurken ve selamlar söylenirken içinde tuhaf bir kabarma beliriyordu. - Halide Edip Adıvar

[mecaz]

• Kendini üstün görme, büyüklük taslama

[coğrafya]

• Ay ve Güneş'in çekim etkisiyle büyük denizlerde suların yükselmesi, met(I)

[isim]

• Tümsek, çıkıntı, kabarmış yer

  Bunlar biraz eğildikleri zaman cübbelerin arkasında tabanca kabzalarının kabartısı görülür. - Falih Rıfkı Atay

[isim]

• Karpuz veya kavunun ham olma durumu

• Başın tüysüz veya dazlak olma durumu

[mecaz]

• Bilgisizlik, görgüsüzlük

[isim]

[din bilgisi]

• Kabalacı (I)

  Şair, âlim, mütefennin, feylesof, mutasavvıf ve kabalist olduğu kadar hayalperverdi. - Ömer Seyfettin

[sıfat]

• Kabara çakılmış olan

  Erkekler kabaralı ayakkabılarıyla birer ikişer evlerine döndüler. - Necati Cumalı