[isim]

• İnsan ve hayvan bedeninin kemik çatısı, teşrih

  Çenesinin, başının bütün iskeleti peksimeti çiğnedikçe daha açık olarak meydana çıkıyordu. - Halide Edip Adıvar

• Yumuşak bölümleri dökülmüş, ölü bir vücudun kemiklerinin bütünü

[mecaz]

• Bir şeyi oluşturan temel çatı

  Yanımızdaki genç, yolun ötesinde bir bina iskeleti gösterdi. - Falih Rıfkı Atay

[mecaz]

• Bir eserin genel planı

  Bir romanın iskeleti.

[sıfat]

[mecaz]

• Çok zayıf

[sıfat]

[mecaz]

• Kuru, çıplak

  Yürüdük, yürüdük, yaprakları düşmüş iskelet bir ormanın içine geldik. - Ömer Seyfettin

Ata Sözleri ve Deyimler

• iskelete dönmek
• iskelet gibi
• iskeleti çıkmak

[isim]

[eskimiş]

• Ödünç, borç veya eğreti alma, ödünçleme

[edebiyat]

• Bir şeyi anlatmak için ona benzetilen başka bir şeyin adını eğreti olarak kullanma, eğretileme

  Dili, üslubu, istiareleri, hayalleri herkesinkinden ayrı olan bu eserin mevzusunu bile başkalarınınkine benzetmedi. - Asaf Halet Çelebi

[isim]

[eskimiş]

• Yardım isteme

Ata Sözleri ve Deyimler

• istiane etmek

[sıfat]

• Histerik

  Ama içten gelme ferah bir gülüşle değil de sinirli, isterik bir gülüşle güldü. - Haldun Taner

[sıfat]

• Bir şeye karşı isteği olan

  Neden olmasın, çok istekli bir çocuk. Üstelik genç ve dinamik. - Ahmet Ümit

[isim]

[eskimiş]

• Dayanma, yaslanma

• Güvenme, kuvvet alma

• Bir şeyi kanıt sayma

Ata Sözleri ve Deyimler

• istinat etmek

[isim]

[eskimiş]

[felsefe]

• Tümevarım

[isim]

• İslenmek işi

[-i]

• İse tutup karartmak

[isim]

• Arkalıksız sandalye

  İskemlelerin maroken minderlerinden kendime yatak yapıyordum. - Çetin Altan

• Üstüne sigara tablası, çiçek vazosu vb. konulan küçük masa

[isim]

• Yapağı kırıntısı

[isim]

• Üzerine ad yazılan şey

[sıfat]

• Ahlak kurallarına bağlı, ismet sahibi

  Onun lepiska saçlarını en ismetli kadın başında taşıyabilirdi. - Mithat Cemal Kuntay

• Dürüst olan

[isim]

• İstetmek işi

[isim]

• İstenmek işi