[isim]

• Başkasının, birine gösterdiği saygının dayandığı kişisel değer, onur

  İnsanın şerefi. Yurdun şerefi.

• Toplumca benimsenmiş iyi şöhret

  Kolay şöhret, güç sanatın şerefini daima kıskanmıştır. - Falih Rıfkı Atay

Ata Sözleri ve Deyimler

• ... şerefine
• şerefe (veya şerefinize)
• şeref vermek

[isim]

• Minarenin gövdesini çepeçevre dolaşan, korkuluklu, ezan okunan yer

  İstanbul'un kandilleri bile yanmayan şerefelerinde eski ışıkları arar. - Ruşen Eşref Ünaydın

[sıfat]

• Onurlu

  Şerefli insanlar olarak yaşayacak, şerefli insanlar olarak öleceğiz. - Esat Mahmut Karakurt

[isim]

• Şerefli olma durumu

[isim]

• Bir yer bayındır duruma getirildiğinde çevrede bulunan mülklerin değeri arttığından, sahiplerinden belediyece alınan para

• Kooperatiflerde üst katlardaki evlerin veya caddeye bakan evlerin sahiplerinden alınan fazla ücret

[isim]

• Şereflenmek işi, onurlanma, teşerrüf

[nesnesiz]

• Onurlanmak, teşerrüf etmek

[sıfat]

• Şereften yoksun olan, onursuz

[sıfat]

[eskimiş]

• Şeref kazanan (kimse)

Ata Sözleri ve Deyimler

• şerefyap olmak

[isim]

• Şerefsiz olma, şerefini koruyamama durumu, onursuzluk

[isim]

• Şereflendirmek işi, onurlandırma

[-i]

• Kendisine saygı duyulan bir kimse, bir yere gelerek oradakileri mutlu etmek, onurlandırmak

[isim]

• Şereflendirilmek durumu

[isim]

• Ankara iline bağlı ilçelerden biri