[isim]

• Yersiz ve gereksiz olarak çektirilen sıkıntı, eziyet, eza, cefa

[sıfat]

• Üzülmüş, üzüntü duymuş, mahzun, melul, meyus, mükedder

  O zamana kadar üzgündü, sesi kısılmış gibiydi. - Tarık Buğra

[isim]

[halk ağzında]

• Delikli çanak

• Balıkçı kepçesi

• Fide sulamak için tenekeden yapılan, ucunda süzgeci olan kap

[sıfat]

• Biraz zayıflamış, güçsüzleşmiş

  Dikkat ettim, süzgün bir yüzü, güzel kirpikleri, nemli, şeffaf dudakları vardı. - Orhan Veli Kanık

[isim]

• Dikişte kumaşın bir ucundan istenilen yere kadar geçirilen bir ipliğin çekilmesi ile oluşan, kumaşın bolluğunu azaltan sık, küçük kıvrım

  Büzgüleri gevşetti ve keseyi sağ eliyle altından tutarak... - Cahit Uçuk

[isim]

[felsefe]

[toplum bilimi]

• Norm

[sıfat]

• Doğru ve pürüzsüz, muntazam

  Ayşe çayı demlemiş, düzgün dilimlerle francala kesiyordu. - Cahit Uçuk

• Düzenli, kusursuz, insicamlı, rabıtalı, muntazam

• İyi

  Belli ki hâlleri vakitleri çok düzgün değil. - Memduh Şevket Esendal

[zarf]

• Kurala uygun olarak, kusursuz bir biçimde

  Düzgün konuşuyor.

[matematik]

• Kenar veya ayrıtları ile açıları birbirine eşit olan (biçim)

  Düzgün çok yüzlü.

[isim]

[eskimiş]

• Fondöten

[sıfat]

• Üzgü veren, eziyetli

[isim]

• Üzgün olma durumu, neşesizlik

  Emeğinin ve cesaretinin gözümden kaçmış bulunmasından hâlâ üzgünlük duyuyorum. - Adalet Ağaoğlu

[sıfat]

[felsefe]

[toplum bilimi]

• Kurallarla, yasalarla ilgili olan, kural, yasa koyan, normatif

• Belirlenmiş kalıplar içinde olan, normatif

[sıfat]

• Büzgüsü olan, büzülerek dikilmiş olan

  Çiçekli kumaştan, büzgülü, yakası kayık bir elbise dikti. - Lâtife Tekin

[sıfat]

• Düzgüye uygun, normal

[isim]

• Büzgülemek işi

[isim]

• Süzgün olma durumu

  Ağır bir süzgünlükle gözlerini kapayarak elini uzattı. - Halit Ziya Uşaklıgil

[sıfat]

• Yüzüne düzgün sürmüş olan

  Suratı hâlâ düzgünlü, kirpikleri hâlâ sürmeli, deli saraylı bir kadıncağızmış. - Haldun Taner