[isim]

• Topluluğu saran ortak korku, panik

[isim]

[edebiyat]

• Hece ölçüsüyle yazılmış ve halk ezgileriyle bestelenmiş manzume

  Kulak ver ki havasında bahçemizin / Gök maviliğinden, dal yeşilliğinden / Bir türkü söylenmede kendiliğinden - Cahit Sıtkı Tarancı

Ata Sözleri ve Deyimler

• türkü çağırmak (veya çığırmak)
• türkü söylemek
• türküsünü çağırmak
• türkü tutturmak
• türkü yakmak

[isim]

• Ürkütmek işi

  Bu dönemeçli, rampalı saadet beni biraz ürkütmeye başladı. - Aka Gündüz

[sıfat]

• Ürkü veren

[isim]

• Ürkme işi

[-i]

• Ürküntü vermek

• Korkutup kaçırmak

  Avcı, elinde ipi silkeleyerek hafif, sanki balıklarını ürkütmek istemiyormuş gibi yavaş yavaş ağını çekiyordu. - Memduh Şevket Esendal

• Herhangi bir etkiyle bitkinin gelişmesini engellemek

[mecaz]

• Korkutmak

  Karşılarındaki müthiş manzara onları bir saniye bile ürkütmemiştir. - Esat Mahmut Karakurt

[mecaz]

• Kuşkulandırmak

  Ali Rıza Bey hemen kendini topladı. Münasebetsiz bir şey yaparak arkadaşını ürkütmekte mana yoktu. - Reşat Nuri Güntekin

[isim]

• Ürkme duygusu, tevahhuş

  Işıltılı gözlerinde en ufak bir ürküntü yoktu. - Nezihe Araz

Ata Sözleri ve Deyimler

• ürküntü vermek

[sıfat]

• Ürkme, çekinme duygusu veren

  İncecik bir lüks değil kaba, zevkten yoksun, çok daha ürkünç bir lüks sergilenecek şimdi. - Selim İleri

[isim]

• Türkülemek işi

[-i]

• Türküsünü söylemek, türkü yakmak

  Kara sevdalarını türkülüyor uzaklarda / Çıplak kalan ağaçlar, sürüsüz çoban ve deniz - Ahmet Muhip Dranas

[isim]

• Ürkütülmek işi

[isim]

[müzik]

• Türkü söyleyen kimse, okuyucu

[nesnesiz]

• Ürkütme işi yapılmak

  Bunlar âdeta ürkütülmüş bir hayvan sürüsüydü. - Ömer Seyfettin

[sıfat]

• Ürküntü veren

[sıfat]

• Ürkü vermeyen