[isim]

[dil bilgisi]

• Bir cümlede bildirilen işi yapan, yüklemin bildirdiği durumu üzerine alan kimse veya şey, fail, süje: Çocuk uyudu. Çocuk henüz küçüktür cümlelerinde çocuk sözü öznedir

[felsefe]

• Bilinci, sezgisi, düş gücü olan, bazı filozoflara göre de dış dünyaya karşıt olan birey

[sıfat]

• Özneye ilişkin olan, öznede oluşan, nesnelerin gerçeğine değil, bireyin düşünce ve duygularına dayanan, enfüsi, subjektif, nesnel karşıtı

  Bence bunu düşünelim ve ortaya çıkacak öznel davranışımızı içtenlikle dile getirelim. - Melih Cevdet Anday

[isim]

[felsefe]

• Öznel olma durumu, subjektivite

[sıfat]

[felsefe]

• Öznelcilik yanlısı, öznelciliği benimseyen ve savunan, subjektivist

[isim]

[felsefe]

• Bütün bilgilerin özneye ilişkin ve değer yargılarının bireysel, öznel olduğunu ileri süren öğreti, subjektivizm