[sıfat]

• Bir üst organa bağlı olmakla beraber ayrı bir yasayla kendini yönetme yetkisi olan (kuruluş, devlet vb.), muhtar, otonom

[isim]

• Bir topluluğun, bir kuruluşun ayrı bir yasaya bağlı olarak kendi kendini yönetme hakkı, muhtariyet, otonomi, otonomluk

  Bilimsel özerklik. Üniversite özerkliği.

[felsefe]

• Bir kişinin, bir topluluğun kendi uyacağı yasayı kendisinin koyması, yad erklik karşıtı

  Bu bayrak, onun bir çeşit kendine güven ve özerklik bayrağıdır sanki. - Haldun Taner

[isim]

• Özerkleşmek durumu

[nesnesiz]

• Özerk duruma gelmek

[isim]

• Özerkleştirmek işi

[-i]

• Özerk duruma getirmek, özerklik vermek