[isim]

• Durum, vaziyet (I), hâl

  Bu libaslar altında ikisinin de yürümeleri, tavırları değişmişti. - Ahmet Hikmet Müftüoğlu

• Bir olay, bir durum karşısında kişinin takındığı davranış

• Kişiden beklenen davranış biçimi

  Sanatçı duruşu.

Ata Sözleri ve Deyimler

• tavır almak (veya takınmak)
• tavır almak (veya takınmak veya koymak)

[isim]

• Vırıldama

[nesnesiz]

• Vırıldamak

[isim]

• Kıvırmak işi

[isim]

• Vırıldama sırasında çıkan sesin adı

[-i]

• Herhangi bir şeyi bükmek

  Fino, beni görünce kuyruğunu kıvırıp düşmanca havlaya havlaya beyaz dişlerini gösterdi. - Hüseyin Rahmi Gürpınar

• Kenarından katlamak

• Bir giysinin veya kumaşın kenarını bükerek tersinden dikmek

• Kalçalarını iki yana sallayarak oynamak veya yürümek

• Uydurup söylemek

  Gene yalanları kıvırdı.

[-e]

• Saptırmak, çevirmek

  Arabayı birdenbire sağa kıvırdı.

[nesnesiz]

• Yapmak istememek, yan çizmek

[nesnesiz]

[mecaz]

• Başarmak, başa çıkmak, becermek, hakkından gelmek

  Hâlbuki Nahit onu odasına çekip de baş başa prova yaptığı zamanlarda pekâlâ kıvıracağa benziyordu. - Tarık Buğra

[argo]

• Dolandırmak

  Peki bu kız, zarar ziyan hesabının federasyona üç misli gösterilip Zühtü'nün düğün parasını kıvırdığını bilmez mi? - Emine Işınsu

[isim]

• Kıvırtmak işi

[-e]

[-i]

• Kıvırma işini yaptırmak

[isim]

[denizcilik]

• Misina ağından çeşitli boyutlarda örülmüş, ucuna kurşun ağırlık takılan av malzemesi

[zarf]

• Alabildiğine

  Alışveriş sıvırya gidiyor.

• Sürekli olarak

• Birbiri ardı sıra

[isim]

• Kıvırma işi

[isim]

• Vırıldamak işi, vırlama

[sıfat]

• Küçük küçük kıvrımları olan

  Amcam ise kıvırcık saçlı, biraz daha uzun, sağlam ve kalınca yapılı, yüz çizgileri çok güzel bir gençti. - Ayla Kutlu

[isim]

[bitki bilimi]

• Kıvırcık marul

[isim]

[hayvan bilimi]

• Genellikle Trakya ve Marmara'da yetiştirilen, beyaz tüylü, ince kuyruklu bir tür koyun, kıvırcık koyun

[nesnesiz]

• Usandıracak, sinirlendirecek biçimde durmadan konuşmak, vırlamak

[isim]

• Vırıldanmak işi