[sıfat]

• Eğrilip bükülmüş, yuvarlak bir biçim verilmiş

  Sarı, uçları az kıvrık bıyıkları vardı. - Yusuf Ziya Ortaç

[isim]

• Bükülmüş, kıvrılmış şeylerin oluşturduğu kat, büklüm

  Elinde sımsıkı tutmakta olduğu perdenin kıvrımlarını bıraktı, köşeye çekildi. - Nazım Hikmet

• Bir tatlı türü

  Cevizli kıvrım.

• Ayrım, dönemeç

  Yolun kıvrımında ayrılanlarla dönüp bakıştık. - Aka Gündüz

[jeoloji]

• Kıvrılma sonunda oluşan toprak dalgası

[isim]

• Kıvrılmak işi

  Babasına dille değil, sancıdan ölüyor gibi birkaç kıvrılma, burkulma ile karşılık verdi. - Hüseyin Rahmi Gürpınar

[jeoloji]

• Yer kabuğunun içten gelen etkenlerle dalgalı bir biçim alması

[isim]

• Kıvrım

• Kıvrılan yer, dönemeç

  Yolun kıvrıntısında.

[isim]

• Kıvrık olma durumu

[nesnesiz]

• Eğrilip bükülmek

• Kıvrık bir duruma gelmek

• Yuvarlak bir biçim almak

• Dar bir yere büzülerek yatmak

  Bulunduğum yerde kıvrılıp yatmanın bir kolayını arıyordum. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu

• Dönmek, sapmak

  Ben onu görmemişçesine, gözlerimi ileriye dikerek yan yola kıvrıldım. - Halit Ziya Uşaklıgil

• Katlanmak, bükülmek

  Annem şişe çekerken kıvrılmış gazete kâğıdıyla yaptığı küçük alevli ısıtıcıları tenimize düşürür, yakardı. - Ayla Kutlu

• Yol dönemeçli, virajlı olmak

[sıfat]

• Kıvrımı olan

[isim]

• Kıvrılma işi

[isim]

• Kıvrımlanmak işi

[nesnesiz]

• Kıvrımlı duruma gelmek

[sıfat]

• Kıvrımı olmayan