[isim]

[gök bilimi]

• Bir gezegenin çekiminde bulunarak onun çevresinde dolanan daha küçük gezegen, peyk

  Ay, yerin uydusudur.

• Türlü amaçlarla yerden fırlatılan ve genellikle kapalı bir yörünge çizerek yer çevresinde dolanan araç

[sıfat]

[mecaz]

• İşlerini ve davranışlarını daha güçlü birinin isteğine uyduran (devlet, kurum, kimse)

[isim]

• Uydu olma durumu, peyklik

[isim]

• Uydurmak işi

• Şişirme haber

[sıfat]

• Gerçek dışı, uydurulmuş olan, yalan, sahte, asılsız, düzme

  Atatürk'ün Osmanlıcayı Türkçeleştirmek hususundaki güzel arzusunu bugünkü 'uydurma dilcilik' gayretine alet etmişiz. - Burhan Felek

[sıfat]

• Yeni bir biçim verilmiş

  Ben babamın eskilerinden uydurma şeylerle giyiniyordum. - Halit Ziya Uşaklıgil

[sıfat]

• Aslı olmayan, uydurma

• Derme çatma, işe yaramaz

• İpe sapa gelmez

  Liseyi zar zor bitirmiş, uyduruk işlerde yıllarca sürünmüştü. - Sulhi Dölek

[-e]

[-i]

• Uymasını sağlamak

  Gözlerini kilidi sökülmüş ve büyümüş anahtar deliğine uydurdu. - Peyami Safa

[-i]

• Hayal gücünden yararlanarak gerçek dışı bir şey söylemek, yakıştırmak

  Terzinin kendi sözünü yanlış anlamış olduğu hikâyesini uydurmuş olmalıydı. - Abdülhak Şinasi Hisar

[-i]

[teklifsiz konuşmada]

• Elde etmek, sağlamak, bulmak

[-i]

[kaba konuşmada]

• Cinsel birleşmede bulunmak, becermek

[isim]

• Uydurulmak işi

[isim]

• Buydurmak işi

[nesnesiz]

• Uydurma işi yapılmak

  Bu, üyelik verilebilmesi için uydurulmuş nazik bir sebeptir. - Sait Faik Abasıyanık

[-i]

[halk ağzında]

• Dondurmak, çok üşütmek

  Diz boyu çamur, ince çadır, yüreği buyduran soğuk, keyfe yetmez. - Ayla Kutlu

[sıfat]

• Düzmece, sahte, yalan yanlış (bilgi, haber)

[isim]

• Uydulaşmak durumu

[nesnesiz]

• Uydu durumuna gelmek

[isim]

• Bazı şeyleri uydurarak anlatan kimse

[sıfat]

• Palavracı

[isim]

[teklifsiz konuşmada]

• 343 uydurma

  Emine ona hiç manası olmayan uydurmasyon bir Çingenece ile takıldı. - Osman Cemal Kaygılı