[isim]

• Doğa

  İnsan zekâsı tabiatın içinde değil tabiatın yanında, ayrı bir kuvvettir. - Ahmet Haşim

• Doğal özellik

  Arazinin tabiatı.

• Huy, karakter

  Mağrur, bazen zalim olacak kadar hiddetli, bazen çok müşfik ve hassas bir tabiattadır. - Asaf Halet Çelebi

• Güzeli ayırma melekesi, zevk, beğeni

  Abdi Bey, tabiat sahibi, altıncı kat terasında böyle bir bahçe tanzimi, doğrusu takdire şayan. - Attila İlhan

• İnsanın büyük abdest bozma kolaylığı veya zorluğu

[sıfat]

• Herhangi bir yaradılışta, huyda olan

  Hırant, erkek tabiatlı bir adamdı. - Sait Faik Abasıyanık

[zarf]

• Doğal bir biçimde, tabii olarak

• Kendiliğinden

[sıfat]

• Çirkin ve kaba şeylerden tedirgin olmayan, zevksiz (kimse)

• Huysuz, geçimsiz

[sıfat]

• Doğaüstü

[isim]

• Tabiatsız olma durumu

[sıfat]

• Doğaüstücü

[isim]

• Doğaüstücülük