[sıfat]

• Gereğinden çok yemek yiyen, doymak bilmeyen (kimse)

  Kendi derecesinde olmamakla beraber o da hatırı sayılan oburlardan. - Reşat Nuri Güntekin

[sıfat]

[hayvan bilimi]

• Dişleri et yiyecek biçimde gelişmiş, omurgalı, memeli (hayvan), etçil, karnivor

[sıfat]

[hayvan bilimi]

• Otla beslenen (hayvan), otçul, bitkicil, herbivor

[isim]

• Obur olma durumu

  Tekaüt olduktan sonra doktorlara inat oburluğa, nargileye bir nihayet vermemişti. - Ömer Seyfettin

[isim]

[hayvan bilimi]

• Dişleri et yiyecek biçimde gelişmiş omurgalı memeli hayvanlardan bir takım, etçiller

[zarf]

• Doymak bilmez bir biçimde, oburcasına

[isim]

[hayvan bilimi]

• Otçullar

[isim]

• Oburlaşmak işi

[nesnesiz]

• Obur duruma gelmek

  Günde dört defa yiyecek şekilde oburlaştım. - Aka Gündüz

[zarf]

• Oburca

  Yaşamaya, hayattan kâm almaya oburcasına koşarım. - Refik Halit Karay