[isim]

[felsefe]

[toplum bilimi]

• Yargılama ve değerlendirmenin kendisine göre yapıldığı ölçüt, uyulması gereken kural, düzgü

• Önceden belirlenmiş kalıp, düzgü

[sıfat]

• Kurala uygun, alışılagelen, olağan, düzgülü, aşırılığı olmayan, uygun

  Atatürk'ün normal zamanlarda insana okşamak arzusunu veren ipek gibi saçları birdenbire yelelenirdi. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu

[isim]

• Aşırılığı, eksikliği ve taşkınlığı olmama, ortalama durum

[isim]

[matematik]

• Bir eğrinin bir teğetine değme noktasından çizilen dikme

[sıfat]

• Genel olana, alışılmışa ve kurala aykırı olan, normal olmayan, düzgüsüz

  Kadını âdeta şehvetli ve anormal bir zevkle, değil erkek hatta kızlar bile seyrediyordu. - Halide Edip Adıvar

• Dengesi yerinde olmayan, davranışı bozuk olan, deli, sapık

  Anormal bir adam.

[isim]

• Normal olma durumu

[isim]

• Anormal olma durumu

  Bu işte bir gariplik, bir anormallik vardı. - Hüseyin Rahmi Gürpınar

[isim]

[matematik]

• Bir eğriye ilişkin normalin, bir doğruyu kestiği nokta ile normalin ayağı arasındaki parçanın o doğru üzerindeki iz düşümü

[sıfat]

[felsefe]

[toplum bilimi]

• Düzgüsel

• Düzgüsüz

[isim]

• Normalleşmek işi

[sıfat]

• Olağan dışı

[isim]

• Anormalleşmek durumu

[nesnesiz]

• Normal duruma gelmek, normal olmak

[nesnesiz]

• Anormal duruma gelmek

[isim]

• Normalleştirmek işi

[isim]

• Anormalleştirmek işi

[-i]

• Normal duruma getirmek