[isim]

[eskimiş]

• Bir şeyin niteliklerini övme

[edebiyat]

• Hz. Muhammed'in niteliklerini övmek, ondan şefaat dilemek amacıyla yazılan kaside

[isim]

• Elindekinden hoşnut olma durumu, kanıklık, yeter bulma, yetinme, fazlasını istememe, doyum

• Kanma, inanma

  Sınıfını geçeceğine kanaatim yok.

• Kanış, kanı, inanç, düşünce

  Biz kanaatlerimizi açık söyleriz. - Etem İzzet Benice

Ata Sözleri ve Deyimler

• kanaat etmek
• kanaat getirmek
• kanaat gibi devlet olmaz

[sıfat]

• Kanaatkâr

[isim]

[eskimiş]

• Zanaat

[sıfat]

• Azla yetinen, elindeki ile yetinen, kanık, kanaatli, yetingen

  Ama üçüncü bekçi, onlara nazaran daha genç ve daha az kanaatkâr olan, yapılan haksızlığı sineye çekemedi. - Elif Şafak

[isim]

[eskimiş]

• İğrençlik, kötülük, alçaklık

  Bir müsteşarı elinde bulundurmak için her türlü şenaate katlanabileceğine inanmıyordu. - Peyami Safa

[isim]

• İnsanların maddeye dayanan gereksinimlerini karşılamak için yapılan, öğrenimle birlikte deneyim, beceri ve ustalık gerektiren iş, sınaat

  Hiçbir vatandaşa benim zanaatı tavsiye etmem. - Nazım Hikmet

• El ustalığı isteyen işler

[isim]

• Zanaatçı

[isim]

[eskimiş]

• Engel olma, karşı koyma

Ata Sözleri ve Deyimler

• mümanaat etmek

[isim]

• Kanaatkâr olma durumu, kanaatlilik, kanıklık, yetingenlik

[sıfat]

• Elindeki ile yetinmeyen

[isim]

• Belli bir zanaatla uğraşan, bir zanaatı meslek edinen emekçi, zanaatkâr

[isim]

• Kanaatsiz olma durumu

[isim]

• Zanaatçılık

[isim]

• Zanaatçı olma durumu, zanaatkârlık