[isim]

[ruh bilimi]

• Kişinin sevinç, güven ve her türlü etkinliğinin normal olmayan bir biçimde arttığı ruh hastalığı

[isim]

• Bir şeyin yapılmasını önleyen şey, engel

  Kaç zamandır beynimi, kanımı ateşlendiren bu idealimin lezzetini tatmak için her mâniyi çiğneyeceğim. - Hüseyin Rahmi Gürpınar

Ata Sözleri ve Deyimler

• mâni olmak

[isim]

[edebiyat]

• Genellikle birinci, ikinci ve dördüncü dizeleri uyaklı olan, daha çok hecenin yedili ölçüsüyle söylenen halk şiiri

  Her köyde mâni, türkü söyleyen biri var. - Melih Cevdet Anday

Ata Sözleri ve Deyimler

• mâni düzmek (veya yakmak)

[isim]

• Engel

  Üst üste yığılmış kum torbaları, düşmana karşı duvarlardan sonra ikinci bir mânia teşkil ediyor. - Hamdullah Suphi Tanrıöver

[isim]

[eskimiş]

• Alaturka müzikte keman çalan kimse

[isim]

[denizcilik]

• Gemilerde, ambarlara ve makine bölümüne hava vermek için güverteye açılan baca

[isim]

[argo]

• Sevgili

• Manitacılık

[isim]

[mineraloji]

• Doğal kalsiyum ve demir fosfat

[isim]

• Türkiye'nin Ege Bölgesi'nde yer alan illerinden biri

[isim]

• Saman rengi, açık sarı

[sıfat]

• Bu renkte olan

[sıfat]

• Engelli

[sıfat]

• Osmanlılarla ilgili

[isim]

[eskimiş]

[din bilgisi]

• İnancılık

[isim]

• Elin ve özellikle el tırnaklarının bakımı

[sıfat]

• Anlamlı

  Soruyu soruşum da ses tonum da manidardı. - Ahmet Ümit

[isim]

• Mâni söyleyen kimse

  Bunlar ayaklı mâni denilen mâni biçiminde çok ileri gitmişler, bu alanda eski mânicileri geçmişlerdir. - Salâh Birsel

[sıfat]

[felsefe]

• Maniciliği benimseyen

[isim]

• Şamanist