[isim]

• Yanmakta olan bir maddeden sıçrayan küçük ateş parçası, alev, çakım, çakın, çıngı, şerare

  Eşeledik külleri, kıvılcımlar parladı. - Cahit Uçuk

• Demir, taş vb. maddelerin güçlü çarpışmasından sıçrayan ateş durumundaki parçacıkları

[mecaz]

• Harekete geçiren etken

  Beyninde çakan şimşeğin kıvılcımları hemen ağzından saçılır. - Hüseyin Rahmi Gürpınar

[gök bilimi]

• Güneş yüzeyinde düzensiz aralıklarla görülen parlama

[sıfat]

• Kıvılcımı olan, kıvılcım saçan

  Kabarık göğsündeki parlak kıvılcımlı tüyleri, altından bir zırh gibiydi. - Ömer Seyfettin

[isim]

• Kıvılcımlanmak işi

[nesnesiz]

• Kıvılcım saçarak yanmak, kıvılcımlı duruma gelmek

  Babaevinde, lisede kıvılcımlanmış sonra da hâlâ sönmemiş kitap okuma aşkım... - Aydın Boysan

[sıfat]

• Kıvılcımı olmayan, kıvılcım saçmayan