[isim]

• Kırklamak işi

[sıfat]

• Her zaman kırıtan

[isim]

[zarf]

• Kıtlama

  Topal, kahvesini kesme şekerle kırtlama içerdi çokluk. - Orhan Kemal

[isim]

[tıp]

• Saçkıran

[sıfat]

• Herhangi bir kırat değerinde olan (taş)

  On kıratlık pırlanta.

[mecaz]

• Herhangi bir nitelikte, değerde olan

[isim]

[halk ağzında]

• Hayvan vebası

[sıfat]

• İçinde bulunması gereken şeylerden hiçbiri bulunmayan, bomboş

  Bir zamanlar hazinemiz tamtakırdı, sıçan düşse başı yarılırdı. - Talât Halman

Ata Sözleri ve Deyimler

• tamtakır kuru (veya kırmızı) bakır
• tamtakır olmak

[isim]

[hayvan bilimi]

• Kabuk böcekleri familyasından, fındık ağaçlarında yaşayan kın kanatlı böcek (Anisandrus dispar)

[halk ağzında]

• Şiddetli esen rüzgâr

[nesnesiz]

• Hoş görünmek çabasıyla cilveli davranışlarda bulunmak

  Biraz kırıttı, çekildi gitti. - Hüseyin Cahit Yalçın

[isim]

[hayvan bilimi]

• Eklem bacaklıların çok ayaklılar sınıfına giren, taşların altında yaşayan, vücudu yuvarlak ve uzun bir böcek (Julus terrestris)

• Kasık biti

[isim]

• Kırkılmak işi

[isim]

• Kırpıntı

[isim]

• Melezlik

  Dinde de cemiyette de bu kırmalık, bu melezlik tuhaf oluyor. - Aka Gündüz

[nesnesiz]

• Kırma işine konu olmak, bir veya birçok parçaya ayrılmak

• Bükülerek kat yeri oluşturmak

• Savaş, bulaşıcı hastalık sebebiyle çok sayıda insan ölmek

[-e]

• Birine karşı kırgın duruma gelmek, gücenmek, incinmek

• Kırgınlık duymak

  Bana ne oluyor bugün? Donuyorum, her tarafım kırılıyor. - Sait Faik Abasıyanık

[mecaz]

• Soğuk, rüzgâr vb. eski gücü kalmamak, azalmak, yatışmak

[mecaz]

• Cesaret, umut, onur azalmak, yok olmak

  Kapıdan içeri ilk adımını atınca birdenbire cesareti kırıldı. - Peyami Safa

[-den]

[mecaz]

• Ağaç, dal üzerinde meyve, çiçek, yaprak çok olmak

[fizik]

• Saydam bir ortamdan başka bir saydam ortama geçen bir ışın, doğrultu değiştirmek

Ata Sözleri ve Deyimler

• kırılıp bükülmek
• kırılıp dökülmek

[nesnesiz]

• Yürürken salınmak

[halk ağzında]

• Oynamak, raks etmek