[isim]

• Kına ağacının kurutulmuş yapraklarından elde edilen, saç ve elleri boyamakta kullanılan toz

  Altın tas içinde kınam ezildi / Gümüş tarak ile zülfüm düzüldü - Halk türküsü

Ata Sözleri ve Deyimler

• kına (veya kınalar) yakmak (veya koymak veya sürmek veya vurmak veya yakınmak veya yakılmak)
• kına gibi

[isim]

[ruh bilimi]

• Bilince takılarak korku ve bunalım yaratan, kişinin çabalarına karşın kurtulamadığı düşünce

[sıfat]

• Kına ile boyanmış olan

• Kınanın renginde veya kızıl renkte olan

  Bıyıklarının ortası belli ki tütün zifirinden kınalı bir renk almıştı. - Refik Halit Karay

[isim]

• Yapıncak(II)

[isim]

• Kınamak işi, ayıplama, takbih

[-i]

• Yapılan bir işin kötü olduğunu belirtir bir biçimde söz söylemek, ayıplamak, takbih etmek

  Kınamazlar güzel sevse yiğidi / Güzel sevmek koç yiğide ar değil - Karacaoğlan

[isim]

• Kınanmak işi

[isim]

[bitki bilimi]

• Kök boyasıgillerden, asıl yurdu Güney Amerika olan, Hindistan ve Endonezya'da da yetiştirilen, kabuğundan kinin çıkarılan bir ağaç (Cinchona)

• Bu bitkiden yapılan içecek

  Kınakına iştah açar.

[isim]

• Kınalamak işi

[nesnesiz]

• Kınama işi yapılmak

[-i]

• Kına koymak, kına ile boyamak

  Ellerini kınaladı.

[isim]

• Kınalanmak işi

[sıfat]

• Takınakları olan (kimse)

[nesnesiz]

• Kına konulmak, kına yakılmak

• Kına ile boyanmak

  Kınalanmış gibi dağlar, dereler / Ne güzel güz, ne güzel eylül olur - Arif Nihat Asya

[isim]

• Buğday pası mantarının, tahıl bitkilerinin sap ve yapraklarında oluşturduğu pas rengindeki hastalık

[sıfat]

• Kına ile boyanmamış

  Ellerinin ve ayaklarının parmaklarını kınasız bırakmazlardı. - Yahya Kemal Beyatlı