[sıfat]

• Yaşlılık veya sakatlık sebebiyle yürüyemeyen, ayağa kalkamayan (kimse), oturak

  Duvar diplerinde kötürüm gibi yatıyorlar, uyukluyorlardı. - Ömer Seyfettin

• Yürüyemeyecek derecede sakat (bacak)

  O vakit iki yanmış odundan hiç fark edilmeyen kötürüm bacaklarını gördük. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu

[mecaz]

• İşleyemeyen, iş yapamayan

Ata Sözleri ve Deyimler

• kötürümden aksak, hiç yoktan torlak yeğdir
• kötürüm olmak (veya kalmak)

[isim]

• Kötürüm olma durumu

[isim]

• Kötürümleşmek işi

[nesnesiz]

• Kötürüm duruma gelmek

[mecaz]

• Algılama özelliğini kaybetmek

  Vakitsiz kötürümleşen ruh, onun mucizesiyle ısındı, kımıldandı, doğruldu; bir sağlığa kavuşuyordu. - Ruşen Eşref Ünaydın

[sıfat]

• Büsbütün kötürüm