[isim]

• Kokma işi

[isim]

• Kokuşmak işi

[sıfat]

• Kokuşmuş, bozulmuş olan, müteaffin

[mecaz]

• Kokmuş

[nesnesiz]

• Çürüyüp bozularak kötü bir koku çıkarmak, kokmak, taaffün etmek

  Çöpler kokuşmuş.

[mecaz]

• Kişi, toplum vb. bozularak özelliğini yitirmek, tefessüh etmek

[halk ağzında]

• Koklaşmak

  Öpüşürken, kokuşurken çıkageldi kocası... - Memduh Şevket Esendal

[isim]

• Kokuşturmak işi

[-i]

• Kokuşmasına sebep olmak