[isim]

• Bir şeyin doğruluğu, gerçekliği konusunda kanaat verici belge, delil, iz, argüman

  Kanıtı gazetenin ikinci sayfasındaki damızlık haberiydi. - Çetin Altan

[hukuk]

• Anlaşmazlık konusu olan şeyde, yargıcın kanılarını oluşturan şey, delil

[mantık]

• Sonurguya ulaşan bir uslamlamanın dayandığı gerçek, delil

[sıfat]

• Kanıtla gösterilmiş, müdellel

[isim]

• Kanıtlamak işi, ispatlama

  Dil saygısızlığını düzgün bir dille kanıtlamaya çalışanlara da rastlayabiliriz, ona ne kuşku. - Nermi Uygur

[-i]

• Bir şeyin gerçekliğini kanıtla ortaya koymak, ispat etmek

[isim]

• Kanıtlanmak işi

[isim]

• Kanıtsamak işi

[nesnesiz]

• Kanıtlama işi yapılmak, ispat edilmek

[-i]

• Kanıt, belge veya delil olarak kabul etmek

[sıfat]

• Kanıtı olmayan

[isim]

• Kanıtlanma işi

[isim]

• Kanıtlandırmak işi

[-i]

• Bir düşünceyi, bir savı yeterli delillerle doğrulamak, belgelemek ve açıklamak