[isim]

• Bir ucuna ip, deri vb. bağlı olan vurma, dövme aracı

  İnce ve uzun parmaklı elleri kamçı tutmasını bilmiyor. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu

[denizcilik]

• Bir ucu bir yere bağlı, öbür ucu herhangi bir işte kullanılmak için serbest bırakılan halat

[biyoloji]

• Spermatozoitlerde ve bazı tek hücreli hayvanlarda hareketi sağlayan ipliksi organ

Ata Sözleri ve Deyimler

• kamçı çalmak (veya vurmak)

[sıfat]

• Kamçısı olan

[mecaz]

• Zor kullanan

[isim]

• Kamçılamak işi

[isim]

• Kamçılanmak işi

[isim]

• Kamçılatmak işi

[isim]

[hayvan bilimi]

• Bir hücreli hayvanların, önlerinde hareketi sağlayan bir veya dört tane kamçı biçiminde duyargası bulunan, uzunlamasına ikiye bölünerek çoğalan bir sınıfı

[-i]

• Kamçı ile vurmak

• Yağmur, kar, rüzgâr hızla çarpmak

  İlk ışıkla yanaklarımı kamçılayan soğuğa rağmen başımı çıkardım, yaklaştığımız Ankara'ya baktım. - Halide Edip Adıvar

[mecaz]

• Etkinliğini artırmak, hızlandırmak

  Solgun ve buruşuk ruhlarımız ona çevrilecek, hayatımıza o hız verecek, ihtiraslarımızı o kamçılayacak. - Orhan Seyfi Orhon

[mecaz]

• İsteklendirmek, özendirmek, teşvik etmek

  Bu aşılmaz sınırların ötesinde cihangirlik arzularını kamçılayacak ülkeler yoktu. - Cemil Meriç

[-i]

• Kamçılama işini yaptırmak

[nesnesiz]

• Kamçı ile dövülmek

[zarf]

• Durmadan kamçılayarak

  Arabacı artık beygiri çalakamçı sürüyor. - Osman Cemal Kaygılı

[isim]

• Kamçılanma işi

[isim]

• Kamçılaşmak durumu

[nesnesiz]

• Kamçı durumuna gelmek

[isim]

[hayvan bilimi]

• İyi cins kıvırcık koyun

[isim]

• İpek artıklarından elde edilen ve dokumacılıkta kullanılan iplik