[isim]

• Bir şeyin üstünü kaplayan ve onu dış etkilere karşı koruyan, kendiliğinden oluşmuş sertçe bölüm, kışır

  Ağaç kabuğu.

  Meyve kabuğu.

  Midye kabuğu.

• Ekmeğin pişme sırasında içinden daha çok sertleşen dış bölümü

[gök bilimi]

• Bir sıvı veya gazı dıştan saran, sert katman

  Yer kabuğu.

[tıp]

• Deri üzerinde bir yaranın veya sivilcenin kurumasıyla oluşan sertçe bölüm

[hayvan bilimi]

• Bir hayvanı dıştan örten kitinli, kalkerli, silisli, kemiksi veya boynuzsu örtü, kavkı

  Herhâlde kabuklu bir deniz hayvanının kabuğu kesmiş olacak. - Sait Faik Abasıyanık

Ata Sözleri ve Deyimler

• kabuğu dışına çıkmak
• kabuğuna çekilmek
• kabuğunu çatlatmak (veya kırmak)
• kabuk bağlamak (veya tutmak)
• kabuk gibi

[sıfat]

• Kabuğu olan

[sıfat]

• Kabuğu andıran, kabuğa benzeyen, kabuk gibi, kabuğumsu

  Kabuksu tüyler.

[isim]

• Kabuklanmak işi

[jeoloji]

• Bir lav akıntısı veya bir lav gölü yüzeyinin katılaşması

[isim]

[hayvan bilimi]

• Kabukları yapılarındaki kireçli tuzlar dolayısıyla sertleşmiş olan, solunum aygıtları balıklara benzeyen, çok hücreli hayvanlardan eklem bacaklılar sınıfı

  Yengeç ve ıstakoz kabuklulardandır.

[nesnesiz]

• Kabuk oluşmak, kabuk bağlamak

[sıfat]

• Kabuğu olmayan

Ata Sözleri ve Deyimler

• kabuksuz yumurtlatmak

[isim]

• Kabuklaşmak işi

[nesnesiz]

• Kabuk durumunu almak, kabuk gibi sertleşmek