[isim]

• İğrenme

[isim]

• İğrenmek işi

  Güzelliği görmekten, çirkinliğe bakıp da iğrenmeye vakit bulamaz. - Yahya Kemal Beyatlı

[isim]

[eskimiş]

[ruh bilimi]

• Dalınç

[nesnesiz]

• Bir şeyi tiksindirici bulmak, istikrah etmek

  Asıl iğrendiğim, ürktüğüm elleriydi. - Refik Halit Karay

[-den]

• Aşağılık, bayağı bulmak, hoşlanmamak, nefret etmek

  Hani, o büyük cevizin dibinde gelip de arkama döndüğüm zaman seni görünce vallahi şaşırdım ve senden iğrendim. - Etem İzzet Benice

[sıfat]

• İnsanda iğrenme duygusu uyandıran, tiksindiren, müstekreh

  Âdemoğulları Haliç'i iğrenç bir çöp tenekesi yapmışlardır. - Bedri Rahmi Eyuboğlu

[zarf]

• İnsanda iğrenme duygusunu uyandıracak biçimde

  Hatta hepsinden daha da iğrenç görünen sülüğün bile, insanoğluna faydası dokunabiliyordu. - Elif Şafak

[isim]

• İğrenilmek işi

[isim]

• İğrenme işi

[-den]

• İğrenme işi yapılmak

[isim]

• İğrenç olma durumu

  Gerisini söylersem böyle insanlar oldukça, hayat sürmenin abesliğine, iğrençliğine hükmedeceğiniz gelir. - Necip Fazıl Kısakürek

[sıfat]

[halk ağzında]

• Her şeyden iğrenme huyu olan

[isim]

• İğrendirmek işi

[-i]

• İğrenmesine yol açmak

  Bazen genç, güzel, bazen insanı ürkütecek, iğrendirecek kadar çirkin kadın... - Sait Faik Abasıyanık

[isim]

• İğrengen olma durumu