[isim]

• Deniz taşıtlarının yanaştığı, çoğu tahta ve betondan yapılmış, denize doğru uzanan yer

  Vapurdan indi, iskeleye çıkar çıkmaz etrafına bakındı. - Sait Faik Abasıyanık

• Kıyıya yanaşan deniz aracına doğru uzatılan eğreti küçük köprü veya gemiye çıkmayı sağlayan merdiven

  Oturduğu yerden kalkıyor, iskele zincirine uzanan eli, iskele tabanına basan ayağı, kendini çekiyor yukarı. - Zeyyat Selimoğlu

• Vapur uğrağı olan şehir veya kasaba

• İçerilerde bulunan bir yerin kendine en yakın olan deniz taşıtı uğrağı veya demir yolu durağı

  Mudanya, Bursa'nın iskelesidir.

• Yapıların dışında sıvama, boyama veya onarım için keresteden kat kat kurulan, çalışma sırasında üstüne çıkılan çatkı

• Geminin sol yanı

[sinema]

[televizyon]

• Işıkların yerleştirilmesi, ışıkçıların dolaşabilmesi için stüdyolarda tavana yakın yerde duvarı çepeçevre saran çıkıntı

Ata Sözleri ve Deyimler

• iskele almak

[isim]

• İnsan ve hayvan bedeninin kemik çatısı, teşrih

  Çenesinin, başının bütün iskeleti peksimeti çiğnedikçe daha açık olarak meydana çıkıyordu. - Halide Edip Adıvar

• Yumuşak bölümleri dökülmüş, ölü bir vücudun kemiklerinin bütünü

[mecaz]

• Bir şeyi oluşturan temel çatı

  Yanımızdaki genç, yolun ötesinde bir bina iskeleti gösterdi. - Falih Rıfkı Atay

[mecaz]

• Bir eserin genel planı

  Bir romanın iskeleti.

[sıfat]

[mecaz]

• Çok zayıf

[sıfat]

[mecaz]

• Kuru, çıplak

  Yürüdük, yürüdük, yaprakları düşmüş iskelet bir ormanın içine geldik. - Ömer Seyfettin

Ata Sözleri ve Deyimler

• iskelete dönmek
• iskelet gibi
• iskeleti çıkmak

[isim]

• Fiskelemek işi

[-i]

• Fiske vurmak

[mecaz]

• Hafifçe sitem etmek