[isim]

• Brahmacı eğitimde, yüksek kasttan gençleri ve öğrencileri yetiştiren, manevi gücünün en yüksek noktada olduğuna inanılan kimse

• Pir

[isim]

• Kendini beğenme, büyüklenme, benlik, kibir

  Aynı gururu, aynı gülünç itimadı aşkta da gösterirler. - Hüseyin Cahit Yalçın

• Övünme

  Vatana gözyaşı döktünse eğer / Varlığın bu yüksek gururu anlar - Enis Behiç Koryürek

• Kurum, çalım

Ata Sözleri ve Deyimler

• gurura kapılmak
• gurur duymak
• gurur gelmek
• gururuna ağır gelmek
• gururuna dokunmak
• gururunu ayakaltına almak
• gururunu okşamak

[isim]

[hayvan bilimi]

• Kangurugillerden, Avustralya'da yaşayan, iri, otçul, memeli, ön ayakları kısa, art ayakları ile kuyruğu uzun ve güçlü, başı küçük, dişisinin karnında yavrularını taşıyacak bir kesesi bulunan keseli hayvan (Macropus giganteus)

[sıfat]

• Kendi kişiliğine önem veren, onurlu, mağrur

  Hâlet Efendi akıllı, iktidarlı, cerbezeli, gururlu, insafsız, garazkâr bir adamdı. - Abdülhak Şinasi Hisar

• Kurumlu, çalımlı

• Kibirli

[isim]

• Sindirim yollarından bir sıvı geçerken çıkan sese verilen ad

  Bunlar nargile seslerinin gurultusu arasında derin uykulara dalar. - Salâh Birsel

[isim]

[eskimiş]

• Ay, güneş, yıldız vb. gök cisimlerinin ufkun altına inmesi

• Güneşin batması, batış

  Git bu mevsimde gurup vakti Cihangir'den bak. - Yahya Kemal Beyatlı

[mecaz]

• Çökmeye, yok olmaya yüz tutma

  Acaba bir medeniyetin gurubuna mı şahit oluyorduk? - Cemil Meriç

Ata Sözleri ve Deyimler

• gurup etmek

[isim]

• Gururlanmak işi

[nesnesiz]

• Kendini beğenmek, büyüklenmek, kurumlanmak

[isim]

• Guruldamak işi

  Sonunda açlıktan guruldamaya başlayan mideme iki lokma bir şey girecekti. - Ahmet Ümit

[nesnesiz]

• Sindirim yollarından bir sıvı geçerken `gur gur` diye ses çıkarmak

[zarf]

• Gururlu bir biçimde

[isim]

[halk ağzında]

• Bulgur iriliğinde yağan kar

[sıfat]

• Bulgursu

[isim]

[hayvan bilimi]

• Memelilerden, sıçrayıcı, keseli hayvanlar familyası