[isim]

• Fırlamak işi

[argo]

• Piç

[halk ağzında]

• Arsız, terbiyesiz çocuk

[nesnesiz]

• Hızla, birdenbire bulunduğu yerden çıkmak, ayrılmak

  Çalgıcıların oğlu, elinde kenarları zilli kocaman bir tefle ortaya fırladı. - Lâtife Tekin

• Yerinden oynayıp ileriye doğru çıkıntı yapmak

  Dalga geçen esrarkeşin gözü ne görürse kırk derece ateşle yanan adamın dışa fırlayan gözü de onu görür. - Ahmet Haşim

• Fiyatı birdenbire yükselmek

  Borsada altın fiyatları fırladı.

[isim]

• Sıfırlamak işi

[-i]

[matematik]

• Bir denklemdeki bütün terimleri yalnız bir yanda toplayarak denklemin öbür yanını eşit duruma getirmek

[matematik]

• Sayma işlemi yapan bir göstergeyi sıfır sayısına getirmek

[mecaz]

• Yok saymak, hiç yokmuş gibi düşünmek