[sıfat]

[halk ağzında]

• Paraca durumu bozuk olan (kimse)

• Çok cefa görmüş (kimse)

  Emir, hüküm altında yetişmiş bir sığıntı olduğunu çekingen, ezgin tavrıyla daima belli ederdi. - Refik Halit Karay

• Çürük, ezik (meyve)

[mecaz]

• Üzüntü veren

  Bir gece önce çadırın kenarında dinlediğimiz o ezgin, baygın nağmeyi tutturdu. - Osman Cemal Kaygılı

[isim]

• Ezgin olma durumu

• Açlık duygusunu andıran bir tedirginlik

  İçine ezginlik veren heyecanla balkon kapısının yanındaki koltuğa oturdu. - Cahit Uçuk

• Üzüntü, sıkıntı

  Alacaklı değil, borçlu ezginliği vardı içimde. - Yusuf Ziya Ortaç

[sıfat]

• Yaşama veya iş görme isteğini yitirmiş

  Bir ara bezgin bakışlarımla karşılaşan Şeref, toparlanmak gereği duyuyor. - Ahmet Ümit

• Solgun, cansız

  Bir aralık başımı yukarı kaldırdım ve tavandan sarkan bezgin ışığa baktım. - Hamdullah Suphi Tanrıöver

[zarf]

• Yaşama veya iş görme isteğini yitirmiş bir biçimde

  Kafasındaki çalkantılar yüzünden kaşları bezgin çatıldı. - Lâtife Tekin

[sıfat]

• Ezgin bir biçimde olan

  Münir, ezgince bir suratla: - Ne yapayım efendibabacığım, geçinme derdi bu. - Hüseyin Rahmi Gürpınar

[zarf]

• (ezgi'nce) Ezgin bir biçimde

[sıfat]

• Gezmek, tanımak, görmek, dinlenmek amacıyla geziye çıkan (kimse), gezici, gezmen, seyyah

  Yabancı gezginlerin Türkiye üzerine kitaplarında da meddahlar ve hikâyelerinin konuları üzerine bilgi buluruz. - Metin And

[isim]

• Bezgin olma durumu, usanç, yorgunluk

  Gider gitmez de teselli kabul etmez bir bezginliğe, üzüntüye düşmüştüm. - Refik Halit Karay

Ata Sözleri ve Deyimler

• bezginlik getirmek

[isim]

• Gezgin olma durumu, turistlik, seyyahlık

[sıfat]

[halk ağzında]

• Gezerek iş gören, gezici, seyyar

  Hiçbir zaman yaşamadıkları şeyleri yaşıyormuş gibi davranabilecekleri bir gezginci tiyatroda, bir sirkte buluşmalarını istiyor. - Adalet Ağaoğlu

[isim]

• Bezginleşmek işi

[nesnesiz]

• Bezgin duruma gelmek

[isim]

• Gezginci olma durumu