[sıfat]

• Doğru ve pürüzsüz, muntazam

  Ayşe çayı demlemiş, düzgün dilimlerle francala kesiyordu. - Cahit Uçuk

• Düzenli, kusursuz, insicamlı, rabıtalı, muntazam

• İyi

  Belli ki hâlleri vakitleri çok düzgün değil. - Memduh Şevket Esendal

[zarf]

• Kurala uygun olarak, kusursuz bir biçimde

  Düzgün konuşuyor.

[matematik]

• Kenar veya ayrıtları ile açıları birbirine eşit olan (biçim)

  Düzgün çok yüzlü.

[isim]

[eskimiş]

• Fondöten

[sıfat]

• Yüzüne düzgün sürmüş olan

  Suratı hâlâ düzgünlü, kirpikleri hâlâ sürmeli, deli saraylı bir kadıncağızmış. - Haldun Taner

[isim]

• Düzgün olma durumu

[isim]

• Düzgün yapan veya satan kimse

• Gelinin düzgününü süren ve onu süsleyen kadın