[isim]

• Buruşmak işi

  Ne var ki doldurduğu bardağı eline almasıyla suratının buruşması bir oldu. - Elif Şafak

[nesnesiz]

• Düzgünlüğü bozulmak, üzerinde kırışık ve katlamalar oluşmak

  Daralmış, buruşmuş sof ceketi, uzamış sakalıyla işportacı Yahudilere dönmüş. - Reşat Nuri Güntekin

• Ağızda kekrelik duymak

[mecaz]

• Tiksinmek, hoşlanmamak

  Gördüklerimden yalnız yüzüm değil içim de buruşuyor. - Aka Gündüz