[isim]

[eskimiş]

• Ter

• Pirinç ve şeker kamışından elde edilen bir rakı türü

[isim]

[argo]

• Çalma

[isim]

[bitki bilimi]

• İri taneli bezelye

[isim]

• Saçların, sakalın, hayvan tüylerinin karışıklığını gidermeye veya kadınların saçlarını tutturmaya yarayan dişli araç

  Bir ay boyunca, kırlaşan saçlarına tarak sürmedi. - Lâtife Tekin

• Bahçıvanlıkta toprağın taşını ayıklamak için kullanılan, ucu bu biçimde olan araç, tırmık

• Dokuma tezgâhlarında, dişleri arasından arış ipliklerinin geçtiği tarak biçiminde araç

• Bazı kuşların başında bulunan yelpaze biçiminde tepelik

[anatomi]

• İnsanda ayağın yüksek olan üst bölümü

[hayvan bilimi]

• Suda yaşayan hayvanlarda solungaç

[hayvan bilimi]

• Yassı solungaçlılardan, kabukları yuvarlak, yelpaze biçiminde bir yumuşakça (Pecten)

Ata Sözleri ve Deyimler

• tarak vurmak

[isim]

[mimarlık]

• Yapı yüzeylerinde yatay, enli, az çıkıntılı, süslü veya düz silme

[isim]

• Trabzon iline bağlı ilçelerden biri

[isim]

[argo]

• Alay, istihza

Ata Sözleri ve Deyimler

• saraka etmek
• sarakaya almak

[isim]

[halk ağzında]

• Tüylü, kıllı çuha

• Bir cins tüylü av köpeği

[isim]

[eskimiş]

• Silah

[kaba konuşmada]

• Erkeklik organı

[isim]

• Ayırt edici nitelik

• Bir bireyin kendine özgü yapısı, onu başkalarından ayıran temel belirti ve bireyin davranış biçimlerini belirleyen, üstün ana özellik, öz yapı, ıra, seciye

  Yıldız'ın iyi bir eğitimi, kuvvetli bir karakteri var. - Aka Gündüz

• Bir kimsenin veya bir insan grubunun tutumu, duygulanma ve davranış biçimi

  Pek uysal, tatlı, neşeli karakterine rağmen dostum kavgacıdır. - Refik Halit Karay

• Basımda harf türü

[edebiyat]

• Bir eserde duygu, tutku ve düşünce yönlerinden ele alınan kimse

[felsefe]

• Bireyin kendi kendine egemen olmasını, kendi kendisiyle uyum içinde bulunmasını, düşünüş ve hareketlerinde tutarlı, sağlam kalabilmesini sağlayan özellikler bütünü

[isim]

[tıp]

• Göz merceğinin saydamlığını yitirerek ağarmasından ileri gelen ve görmeyi engelleyen rahatsızlık, perde, akbasma, aksu

[isim]

• Güvenliği sağlamakla görevli kimselerin bulunduğu yapı

  O işleri bu saatte karakolda bulunan küçük memurlar bilmez. - Refik Halit Karay

[tarih]

• Güvenliği sağlamak amacıyla dolaşan polis, jandarma veya asker topluluğu, kol, kulluk, devriye

Ata Sözleri ve Deyimler

• karakola düşmek
• karakol gezmek
• karakol kurmak

[isim]

[hayvan bilimi]

• Asıl yurdu Buhara'da Karakul bölgesi olan ve yurdumuzda da yetiştirilen, tüyleri uzun ve kıvırcık bir cins koyun, karagül

[isim]

[halk ağzında]

• Sara

Ata Sözleri ve Deyimler

• tutarağı tutmak

[sıfat]

• Tarağı olan

• Başında tarak bulunan (kuş veya kadın)

• Yol yol nakışlı

  Taraklı kumaş.

• Tarağı geniş olan (ayak)

[isim]

• Sakarya iline bağlı ilçelerden biri

[isim]

• Tahta, çinko vb. hafif şeylerden yapılmış, temelsiz, eğreti yapı

  Tren şehre girerken yerlilerin teneke barakaları görünür. - Orhan Seyfi Orhon