[isim]

• Bir şeyi, bir olayı olduğundan büyük veya çok gösterme, mübalağa

[sıfat]

• Abartılmış

  Bu sözler, günümüz için eskimiş ve abartık edalı olabilir. - Selim İleri

[isim]

• Tümsek, çıkıntı, kabarmış yer

  Bunlar biraz eğildikleri zaman cübbelerin arkasında tabanca kabzalarının kabartısı görülür. - Falih Rıfkı Atay

[sıfat]

• Olduğundan fazla gösterilen, abartmalı, mübalağalı

  Sinek, kurtçukların çevresinde abartılı bir vızıltıyla dönenip duruyor. - Adalet Ağaoğlu

[zarf]

• Abartarak, abartılı olarak, mübalağalı bir biçimde

[isim]

• Abartılmak işi

[sıfat]

• Kabartısı olan

[isim]

• Abartma durumu

[nesnesiz]

• Abartma işine konu olmak

[sıfat]

• Abartıyı huy edinen (kimse), abartmacı, mübalağacı

[isim]

• Abartılma durumu

[isim]

• Kabartma maddesi, kabartma tozu

[sıfat]

• Olduğu gibi gösterilen, abartmasız, mübalağasız

[zarf]

• Abartmadan, abartısız olarak, mübalağasız bir biçimde

[isim]

• Abartılabilmek durumu

[isim]

• Abartıcı olma durumu, abartmacılık, mübalağacılık

[nesnesiz]

• Abartılma ihtimali veya imkânı bulunmak