[isim]

• Abanmak işi

[-e]

• Eğilerek bir şeyin, bir kimsenin üzerine kapanmak

  Efendi, sen de ne üstüme abanıyorsun? - Burhan Felek

• Bir yere veya bir kimseye yaslanmak, dayanmak

  Baba, 'ya Allah' nidası ile yerinden zorla, oğluna abanarak kalktı. - Refik Halit Karay

[argo]

• Birine yük olarak onun sırtından geçinmeye çalışmak

[argo]

• Bir şeyin veya bir kimsenin üzerine çöküp çullanmak

  İki herif zavallıya abanıyorlar. - Ahmet Rasim

[spor]

• Boksta karşılaşma sırasında rakibine yaslanmak

[spor]

• Futbolda topa olanca gücüyle vurmak