[isim]

• İnsanın yaradılış ve ruh özelliklerinin bütünü, mizaç, tabiat

  Can çıktıktan sonra da huy, adamı kolay kolay terk etmiyor. - Reşat Nuri Güntekin

• Alışkanlık

  Bu günden sonra geceleri dolaşma huyu edindim. - Reha Mağden

Ata Sözleri ve Deyimler

• huy canın altındadır
• huy edinmek
• huyu batsın (veya batasıca)
• huyu huyuna suyu suyuna (uygun)
• huyuna suyuna gitmek
• huyunu suyunu değiştirmek

[sıfat]

• Herhangi bir huyu olan

  Oğlum benden daha iyi huylu, daha ciddi olsun. - Refik Halit Karay

• İşkilli, kuşkulu

• Ürkek, sinirli (binek hayvanı)

  Bu at huyludur.

Ata Sözleri ve Deyimler

• huylu huyundan vazgeçmez

[isim]

• Huylanmak işi

  İlk girip çıktığım yere karşı mutlaka böyle bir huylanma ve irkilme krizine tutuluyordum. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu

[nesnesiz]

• Kuşkulanmak, işkillenmek, pirelenmek, tedirgin olmak

  Ayak sesleri duyarak huylanmış, sabaha kadar uyuyamamış. - Reşat Nuri Güntekin

• Hayvan, ürküp sinirlenmek

[sıfat]

• Huyu iyi olmayan, kötü huylu

  Yeni edindiği bu huysuz ve kavgacı tabiatı, küçükken masum hâllerinin ona sağlamış olduğu hoşgörüyü çabucak yok etti. - Yaşar Nabi Nayır

[isim]

• Huylanma işi

[isim]

• Huylandırmak işi

[isim]

• Huysuz olma durumu

• Huysuzca davranış

Ata Sözleri ve Deyimler

• huysuzluk etmek

[-i]

• Huylanmasına sebep olmak, huylanmasına yol açmak

[sıfat]

• Biraz huysuz

[zarf]

• (huysu'zca) Huysuz bir biçimde

[isim]

• Huysuzlanmak işi

[nesnesiz]

• Huysuzluk etmek, huysuzca davranmak

  Çocuk uykusu geldiği için huysuzlanıyor.

[isim]

• Huysuzlanma işi

[isim]

• Huysuzlaşmak işi

[nesnesiz]

• Huysuz bir duruma gelmek