[kimya]

• İridyum elementinin simgesi

[isim]

• 343 yır

[isim]

• Kalıtımsal olarak ortak fiziksel ve fizyolojik özelliklere sahip insanlar topluluğu

  Türkler, insan olarak, ulus olarak doğunun en üstün ve şerefli ırkıdır. - Salâh Birsel

• Soy

  Esasta dağlı ırktan cahil bir kızcağızdı. - Refik Halit Karay

[biyoloji]

• Bir canlı türünde aynı karakteri taşıyan canlıların oluşturduğu alt bölüm

[isim]

• Beyazla az miktarda siyah karışmasından oluşan renk

  Gözlerinden, kırları artan sakalına bir iki damla yaş düştü. - Falih Rıfkı Atay

[sıfat]

• Bu renkte olan

  Kır sakal. Kır at.

Ata Sözleri ve Deyimler

• kır atın yanında duran ya huyundan ya suyundan

[isim]

• Şehir ve kasabaların dışında kalan, çoğu boş ve geniş yer, dağ bayır

  Araba tenha, düz yolda tıkır tıkır gidiyor, ara sıra kır kokuları getiren hafif bir rüzgâr esiyordu. - Ömer Seyfettin

[isim]

• Bıçak, kılıç vb. kesici araçların kabı

[bitki bilimi]

• Buğdaygillerde olduğu gibi yapraklarda sapın bir bölümünü uzunlamasına saran, geniş dış bölüm

[isim]

• Bazı hayvanların derisinde, insan vücudunun belli yerlerinde çıkan, üst deri ürünü olan ipliksi uzantı

• Keçi tüyü

[sıfat]

• Keçi tüyünden yapılmış veya dokunmuş olan

  Sana kız mı verirler / Kıl şalvar giymeyincek - Halk türküsü

[sıfat]

[argo]

• Huysuz, geçimsiz (kimse)

[bitki bilimi]

• Bitkilerde görülen, genellikle silindirimsi, içi boş, çok ince uzantı

Ata Sözleri ve Deyimler

• kıl (kadar) kalmak
• kıl gibi
• kılı kıpırdamamak
• kılı kırk yarmak
• kılına dokunmamak
• kılına halel gelmemek
• kılını (bile) kıpırdatmamak (veya oynatmamak)
• kıl kapmak
• kıl olmak

[sıfat]

• Soğukla sıcak arası, ne soğuk ne sıcak

  Galip ıssız bir gece içinde, ılık bir bahçede, bir havuz kenarında yanan bir meşaledir. - Asaf Halet Çelebi

[sıfat]

• Kını olan, bir kınla sarılı olan

[isim]

[bitki bilimi]

• Kını çok gelişerek bağlı bulunduğu sapı az veya çok saran yaprak

[isim]

[bitki bilimi]

• Maydanozgillerden, bir yıllık ve özel kokulu otsu bir bitki (Ammi visnaga)

[isim]

• Sıvıların bir kaptan akarken çıkardığı ses

[zarf]

• Fırıl fırıl

[isim]

[argo]

• Piç, fırlama

Ata Sözleri ve Deyimler

• fır dönmek

[isim]

• İçinde genellikle odun yanan, her yanda aynı derecede ısı oluşturarak ekmek, pasta vb. pişirmeye yarayan, tavanı tonoz biçiminde, önünde tek açıklık bulunan ocak

  Pastacı fırını.

[sıfat]

• Bu ocakta pişirilmiş

• Ekmek, pasta vb.nin pişirildiği ve satıldığı dükkân

• Elektrik, tüp gaz ve doğal gazla çalışan, yiyecekleri pişirmeye veya ısıtmaya yarayan alet

  Elektrik fırını.

• Bir maddenin fiziksel veya kimyasal değişime uğratılması amacıyla içinde ısıtıldığı araç

Ata Sözleri ve Deyimler

• ... fırın ekmek yemesi lazım
• fırın gibi

[isim]

• Bir şeyi korumak için kendi biçimine göre, çoğunlukla yumuşak bir nesneden yapılmış özel kap

  Bütün vücudu sanki ziftten bir kılıf içine tıkılmış gibi idi. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu

[mecaz]

• Yolsuz bir işe bulunan sudan gerekçe

Ata Sözleri ve Deyimler

• kılıfına uydurmak

[sıfat]

• Fırınlanmış

  Fırınlı kayın.

[sıfat]

• Fırında pişirilmeye hazır (yemek)