[isim]

• Çarpma, dövülme vb. sebeplerle vücutta oluşan bere

  Vücudu eziklerle dolu idi.

[sıfat]

• Ezilmiş veya yassılmış

[sıfat]

[mecaz]

• Olaylar ve hayat şartları karşısında güçsüz ve sıkıntılı duruma düşmüş olan, üzüntülü

[sıfat]

[mecaz]

• Pısırık

[zarf]

[mecaz]

• Üzüntülü bir biçimde

  Hiç de ezik bulmaz kızını, hep güvenmiştir ona. - Tarık Buğra

[isim]

• İki, üç veya dört kişi arasında 96 kâğıtla oynanan bir tür iskambil kâğıdı oyunu

  Beybabanın bezik oynayışı da pek alengirlidir. - Salâh Birsel

[isim]

• Genellikle altın, gümüş vb. elementlerden yapılan ve bileğe süs için takılan halka

• İki borunun ucunu birleştirmeye yarayan halkaya benzer parça

  Sonra ayağını yandaki su borusunun bileziğine koydu. - Çetin Altan

• Motor pistonlarına, yağlama, soğutma, özellikle sızıntıyı önleme vb. amaçlarla yerleştirilmiş, genel olarak dökme demirden yapılmış, uçları açık ve esnek halka

• Mobilyaların ayak altlarına takılan kare, dikdörtgen, silindir, kesik koni vb. şekilli, pirinç veya nikel kaplı demirden yapılmış, iki ucu delik gereç

[argo]

• Kelepçe

[sıfat]

• Eter, kloroform gibi uyuşturma özelliği olan

[sıfat]

[tıp]

• Ağrı kesici