[sıfat]

[halk ağzında]

• Paraca durumu bozuk olan (kimse)

• Çok cefa görmüş (kimse)

  Emir, hüküm altında yetişmiş bir sığıntı olduğunu çekingen, ezgin tavrıyla daima belli ederdi. - Refik Halit Karay

• Çürük, ezik (meyve)

[mecaz]

• Üzüntü veren

  Bir gece önce çadırın kenarında dinlediğimiz o ezgin, baygın nağmeyi tutturdu. - Osman Cemal Kaygılı

[sıfat]

• Yaşama veya iş görme isteğini yitirmiş

  Bir ara bezgin bakışlarımla karşılaşan Şeref, toparlanmak gereği duyuyor. - Ahmet Ümit

• Solgun, cansız

  Bir aralık başımı yukarı kaldırdım ve tavandan sarkan bezgin ışığa baktım. - Hamdullah Suphi Tanrıöver

[zarf]

• Yaşama veya iş görme isteğini yitirmiş bir biçimde

  Kafasındaki çalkantılar yüzünden kaşları bezgin çatıldı. - Lâtife Tekin

[sıfat]

• Gezmek, tanımak, görmek, dinlenmek amacıyla geziye çıkan (kimse), gezici, gezmen, seyyah

  Yabancı gezginlerin Türkiye üzerine kitaplarında da meddahlar ve hikâyelerinin konuları üzerine bilgi buluruz. - Metin And