[sıfat]

[halk ağzında]

• Paraca durumu bozuk olan (kimse)

• Çok cefa görmüş (kimse)

  Emir, hüküm altında yetişmiş bir sığıntı olduğunu çekingen, ezgin tavrıyla daima belli ederdi. - Refik Halit Karay

• Çürük, ezik (meyve)

[mecaz]

• Üzüntü veren

  Bir gece önce çadırın kenarında dinlediğimiz o ezgin, baygın nağmeyi tutturdu. - Osman Cemal Kaygılı

[isim]

• Ezgin olma durumu

• Açlık duygusunu andıran bir tedirginlik

  İçine ezginlik veren heyecanla balkon kapısının yanındaki koltuğa oturdu. - Cahit Uçuk

• Üzüntü, sıkıntı

  Alacaklı değil, borçlu ezginliği vardı içimde. - Yusuf Ziya Ortaç

[sıfat]

• Ezgin bir biçimde olan

  Münir, ezgince bir suratla: - Ne yapayım efendibabacığım, geçinme derdi bu. - Hüseyin Rahmi Gürpınar

[zarf]

• (ezgi'nce) Ezgin bir biçimde