[sıfat]

[eskimiş]

• Ezanla ilgili

[sıfat]

• Öncesiz

[mecaz]

• Eski

  Bu kitap ezelî bir imkânsızlığı anlatıyor. - Peyami Safa

[isim]

• Çanakkale iline bağlı ilçelerden biri

[-i]

• Üstüne basarak veya bir şey arasına sıkıştırarak yassılaştırmak, biçimini değiştirmek

  Ben kendi hesabıma aruzu bir bal mumu gibi ezer, oynar, istediğim şekle sokardım. - Enis Behiç Koryürek

• Ağır bir şey, başka bir şeyin üzerinden geçmek, çiğnemek

  Rüzgârın içinde birbirini ezercesine kaçıştılar. - Sait Faik Abasıyanık

[nesnesiz]

• Sıvı içinde bastırıp karıştırarak eritmek

  Şerbet için şeker ezmek. Boya ezmek.

[mecaz]

• Üzmek, sıkıntıya sokmak

  Seven kalbi ezmek, sevmeyen kalbi durdurmaktan daha affedilmez bir cinayettir. - Aka Gündüz

[mecaz]

• Dayanıklılığını aşacak derecede çalıştırarak yormak

  Bu yol hayvanı ezdi.

[mecaz]

• Yenmek, sindirmek

  Düşmanı ezmek.

[argo]

• Harcamak

  Paraları bir haftada ezerim. - Sait Faik Abasıyanık

Ata Sözleri ve Deyimler

• ez de suyunu iç
• ezip büzmek

[isim]

• Bir metni veya bir sözü eksiksiz tekrarlayabilecek biçimde akılda tutma

  Ezberi düşünmekten, söylediklerimizin anlamını düşünmezdik. - Çetin Altan

• Ezberleme ve akılda tutma yeteneği

[eskimiş]

• Ezber edilecek ders

Ata Sözleri ve Deyimler

• ezber bozmak
• ezber etmek
• ezberinde olmak
• ezber okumak

[sıfat]

• Ezme işini yapan (kimse veya şey)

• Yıpratan, bunaltan, sıkıntılı

  Hep ağır, ezici, sıkıntılı şeyler düşündükleri belliydi. - Sait Faik Abasıyanık

[mecaz]

• Üstün gelen, yok eden, ağır basan

  Ezici çoğunluk.

[isim]

• Organik veya ruhsal büyük sıkıntı, azap

[sıfat]

[halk ağzında]

• Paraca durumu bozuk olan (kimse)

• Çok cefa görmüş (kimse)

  Emir, hüküm altında yetişmiş bir sığıntı olduğunu çekingen, ezgin tavrıyla daima belli ederdi. - Refik Halit Karay

• Çürük, ezik (meyve)

[mecaz]

• Üzüntü veren

  Bir gece önce çadırın kenarında dinlediğimiz o ezgin, baygın nağmeyi tutturdu. - Osman Cemal Kaygılı

[isim]

• Boyaları ezmeye yarayan demir veya porselen alet