[sıfat]

• Çıplak

[isim]

• Çıplak resim

[isim]

• Ses

• Herkesçe bilinme, tanınma durumu, san, şöhret, şan

  O kadar ünü ve başarıyı yakıştıramamıştı bu yüze. - Tarık Buğra

Ata Sözleri ve Deyimler

• ün almak (veya kazanmak veya salmak veya yapmak)
• üne kavuşmak

[isim]

• Bugünden bir önceki gün

  Dün gece uyuyamadım da biraz başım ağrıyor. - Peyami Safa

• Geçmiş

  Bugünü anlamak için dünü bilmek gerek.

[zarf]

• Bugünden bir önceki günde

  Dün söyledi.

[zarf]

• Kısa bir süre önce

Ata Sözleri ve Deyimler

• dün bir, bugün iki
• dün cin olmuş, bugün adam çarpıyor
• dün öleni dün gömerler

[isim]

• Doğadan elde edilen, üretilen yararlı şey, mahsul

• Türlü endüstri alanlarında ham maddelerin işlenmesiyle elde edilen şey

[mecaz]

• Eser

  Cumhuriyet dönemi ressamlarının ürünleri sergilendi.

[mecaz]

• Bir tutum veya davranışın ortaya çıkardığı şey

[isim]

• Bir şeyin esas tutulan yüzü, arka karşıtı

  Arabam bir gece kulübünün önünde duruyor. - Ahmet Ümit

• Bir şeyin esas tutulan yüzünün baktığı yer, karşı

  Altmış yaşında anamın önünde sigara içmek istemezdim. - Burhan Felek

• Bir kimsenin ilerisi

  Bir aralık önümüzden şarkı sesleri geldi. - Sait Faik Abasıyanık

• Yakın gelecek zaman

  Önümüz kış.

• Giyeceklerin genellikle göğsü örten bölümü

  Uçuk siyah renkli çarşaf pelerinin önü açık. - Peyami Safa

• Önce olan, ilk

  Ön söz. Ön görüşme.

• Civar, yöre

  Kanlıca önlerine geldiler.

[sıfat]

• Benzerler arasında bakılan veya gidilen yönde olan

  Ben, Anafartalar'da Mustafa Kemal'in bulunduğu en ön siperlerde de kurşun attım. - Aka Gündüz

Ata Sözleri ve Deyimler

• önde gelmek
• öne almak
• öne çıkmak
• öne düşmek
• öne sermek
• öne sürmek
• önü alınmak
• önünde ardında gidilmez
• önüne arkasına bakmadan
• önüne bakmak
• önüne bir kemik atmak
• önüne çıkmak
• önüne dikilmek
• önüne düşmek
• önüne geçmek
• önüne gelen
• önüne geleni kapar, ardına geleni teper
• önüne katmak
• önünü almak
• önünü ardını düşünmemek
• önünü kesmek

[isim]

[halk ağzında]

• Dürülmüş şey

• Armağan

• Çeyiz

• Düğüne çağrılanlara düğün sahibi tarafından verilen armağan

[isim]

[halk ağzında]

• Bel denilen tarım aracı

[isim]

• Safra (II)

Ata Sözleri ve Deyimler

• ödü bokuna karışmak
• ödü kopmak (veya patlamak)
• ödünü koparmak (veya patlatmak)

[bitki bilimi]

• Öd ağacı

• Bu ağacın kıyılmış parçalarından yapılan tütsü

  Derinlerden gelen öd ve günlük kokuları etrafı ve havayı sardı. - Ahmet Hikmet Müftüoğlu

[isim]

[halk ağzında]

• Eşlerin baba ve analarının birbirlerine göre durumu

Ata Sözleri ve Deyimler

• dünür düşmek
• dünür gezmek
• dünür gitmek

[isim]

• Örme işi

[halk ağzında]

• Yama olarak yapılan örgü

[halk ağzında]

• Tarlalarda sele karşı taştan yapılmış set

[isim]

[halk ağzında]

• Otlak

[isim]

• Uzlaşmaya varabilmek için hak, istek veya savlarının bir bölümünden, karşı taraf yararına vazgeçme, ödünleme, ivaz, taviz

  Kalabalığa verilen her ödün, verenleri kendi benliğinden, kişiliğinden uzaklaştırıyor. - Necati Cumalı

Ata Sözleri ve Deyimler

• ödün vermek

[isim]

• Küçük çocukları korkutmak için uydurulmuş hayalî yaratık, umacı

[sıfat]

• Önden gelen, önde olan, artçı karşıtı

[isim]

• Önde gidip haber ulaştıran kimse

[isim]

• Bir sanat ve düşünce akımını, çağına göre yeni bir görüşü başlatan kimse veya eser, müjdeci, avangart

[isim]

[askerlik]

• Yürüyüşte kolun ilerisinden giden kıta, pişdar, artçı karşıtı

[isim]

[halk ağzında]

• Önder, kılavuz

[isim]

• Ay vb. gök cisimlerine ait daire biçimindeki görünümlerinin yarısının aydınlık olduğu evre, yarım ay, terbi

[isim]

• Örme işi yapan kimse

• Kumaş ve örgülerdeki yırtıkları, delikleri onaran kimse veya bu işlerin yapıldığı yer

• Duvar yapan veya onaran kimse, yapı ustası

[sıfat]

• Ödün veren, tavizci, tavizkâr

  Yüze gülücülüğün at oynattığı bir aydınlar ortamında küsebilmek bile insanı ödüncülerden ayıran bir nitelik oluyor. - Haldun Taner