[isim]

• Bir şeyin eksiğini tamamlamak için ona katılan parça

  Yazının ekleri.

• Bir gazete veya derginin günlük yayımından ayrı ve ücretsiz olarak verdiği parça, ilave

  Gazetenin haftalık sanat ve edebiyat eki.

• Sonradan katılan, yapılan, dikilen, yapıştırılan parçanın belli olan yeri

• İki borunun birbirine birleştirildiği yer

[sıfat]

• Eklenmiş, katılmış

  Okul müdürüyken okulun ek inşaatında hamallarla birlikte çalışmış. - Haldun Taner

[dil bilgisi]

• Kelime türetmek veya kelimenin görevini belirtmek için kullanılan, başa, sona veya kelimenin içine eklenebilen, bağımlı dil bilgisi ögeleri, lahika

Ata Sözleri ve Deyimler

• ek bent olmak
• ekini belli etmemek

• Türk alfabesinin on dördüncü harfinin adı, okunuşu

[bağlaç]

• Anlam bakımından birbirleriyle ilgili cümleleri birbirine bağlayan bir söz

• Özneyi, tümleci güçlendirerek cümlenin temel bölümüne bağlayan bir söz

  Siz ki beni tanırsınız, niçin böyle düşünüyorsunuz?

• `Öyle, o kadar, o denli` vb.nden sonra, kullanıldığı cümleye güç katan bir söz

• İkinci cümledeki yargının birincideki hareketin yapılışı sırasında görülerek şaşıldığını bildiren bir söz

  Kapağı kaldırmış ki sandık bomboş. Bir de ağzıma aldım ki şeker gibi tadı var.

• İki cümlede anlatılan durumların uyuşmazlığını bildiren bir söz

  Ama o bir şey yapmamıştı ki onun hiç kabahati yoktu. - Osman Cemal Kaygılı

• Yakınma, kınama vb. duyguları anlatmak için bir cümlenin sonuna getirilen bir söz

  O beni sevmez ki! Sana güvenilmez ki!

• Bir soru cümlesinin sonuna getirildiğinde şüphe veya endişe anlatan bir söz

  Acaba gelmez mi ki? Bunu bana bırakırlar mı ki? Acaba ceza verirler mi ki?

• Bazı kelimelerin sonuna bir ek gibi eklenerek birtakım zarflar, yeni edatlar oluşturan bir söz: Belki, çünkü, hâlbuki, mademki, sanki gibi

[isim]

[halk ağzında]

• İlaç, merhem

Ata Sözleri ve Deyimler

• eme seme yaramamak
• eme yaramak

[isim]

• İşaret

• Alamet

• Türk alfabesinin on altıncı harfinin adı, okunuşu

[isim]

• Koyun, kuzu vb. hayvanların çıkardığı ses

  Kara koyun kuzular kuzulamaz / Me deme - Fazıl Hüsnü Dağlarca

[isim]

[müzik]

• Gam dizisinde re ile fa arasındaki ses ve bu sesi gösteren nota işareti

[zamir]

• `Hangi kişi?` anlamında cümlede, özne, tümleç, nesne, yüklem görevinde kullanılan bir söz

  Kim sesini çıkarırsa karşısında beni bulur. - Halit Ziya Uşaklıgil

Ata Sözleri ve Deyimler

• ... kim ... kim
• kim bilir
• kime ne
• kimi kimsesi olmamak
• kimin arabasına binerse onun türküsünü çağırır
• kiminle dans ettiğini biliyor musun?
• kimin nesi?
• kimin tavuğuna kış demişiz
• kim kime dum duma
• kim oluyor?
• kim vurduya gitmek

[bağlaç]

[eskimiş]

• Ki

  Dedi kim tazeliğim çağında / Bir gülün bülbül idim bağında - Atai

[sıfat]

[eskimiş]

• Kötü, fena (göz, söz vb.)

• Noksan, eksik

  Kem akçe.

Ata Sözleri ve Deyimler

• kem söz, kalp (veya kem) akçe sahibinindir

• Türk alfabesinin beşinci harfinin adı, okunuşu

[isim]

• Ekme işi

  Ekim biçim işlerini tamamıyla kadınlara bırakmışlardı. - Ömer Seyfettin

• Yılın onuncu ayı, teşrinievvel

[isim]

[halk ağzında]

• Emmekten çürüyen yer, emme izi

• İnsan beyni

[edat]

• Bir işin, bir durumun sona erdiği zaman veya yer, kadar, değin

  Bir iki adım atıp yanıma dek geliyor. - Zeyyat Selimoğlu

• Belirtilen zamanı, yeri vb.ni içine almayacak bir biçimde, kadar, değin

  Başvurular eylülün beşine dek yapılmalı.

[isim]

[eskimiş]

• Düzen, hile, entrika

• Tokuşma, çatışma

[sıfat]

• Sağlam

Ata Sözleri ve Deyimler

• deke düşmek

[sıfat]

• Yatay bir düzleme göre yer çekimi doğrultusunda bulunan, eğik olmayan

• Yatık durmayan, sert

  Dik saç.

• Sert, kalın, tok (ses)

  Sesi dik ve küstahtı, söylediklerini aşağı salonda bekleşen komşular işittiler. - Attila İlhan

• Sert (bakış)

• Ters, aksi (söz)

• Kaba, yersiz (davranış)

  Kaba denilecek kadar ani ve dik bir davranışla halasını bıraktı ve kalktı. - Halide Edip Adıvar

[matematik]

• Birbirine dikey olan doğrulardan oluşmuş

  Dik açı. Dikdörtgen. Dik yamuk.

Ata Sözleri ve Deyimler

• dik dik bakmak

[isim]

[eskimiş]

• Avro