[sıfat]

• Ekilmiş olan, mezru

  Ekili tarla.

[isim]

[halk ağzında]

• Eldiven

• Ekin biçerken sol elin parmaklarına geçirilen, eldiven biçiminde, tahtadan yapılan bir araç

[denizcilik]

• Yelken dikenlerin kullandığı, madenî yüksüğü olan meşin eldiven

[sıfat]

• İlk durumunda kalmış olan, gelişmesinin başında bulunan, iptidai, primitif

  Tiyatro yönetimi ve sahne düzeni her bakımdan ilkel, çağın koşullarına uygun olarak bozuktu. - Metin And

• Sanatta yalın bir nitelik gösteren, yapmacıksız olan, primitif

• Basit, karmaşık olmayan

  Gayet ilkel bir dokuma tezgâhında harıl harıl çalışan iki işçi gördüm. - Fikret Otyam

[isim]

• Özellikle XIV-XV. yüzyıllarda İtalyan ressamlarına, Orta Çağ sonlarında Avrupa ressamlarına verilen ad

[mecaz]

• Eğitimsiz, kültürsüz, görgüsüz

[felsefe]

• Zaman bakımından en eski olan, iptidai, primitif

Ata Sözleri ve Deyimler

• ilkel kalmak

[zarf]

• Başta, başlangıçta, önce, iptida

  Ortalıkta gergin bir hava esiyordu, ilkin yadırgamadım. - Adalet Ağaoğlu

[sıfat]

• İki parçadan oluşan, kendinde herhangi bir şeyden iki tane bulunan

  İkili koltuğun kenarındaki ufacık, simsiyah delik, bebeği görmeye gelen bir akrabanın sigarasının külünden hatıraydı. - Elif Şafak

• İskambil, domino vb. oyunlarda iki işareti bulunan (kâğıt veya pul)

• İki taraf arasında yapılmış

  İkili anlaşma.

[isim]

[müzik]

• İki çalgı veya iki ses için düzenlenmiş müzik parçası, düet

[isim]

• İki kişiden oluşmuş topluluk

[isim]

• İkili bahis

  İkili, bir liraya iki yüz yirmi lira verdi. - Necati Cumalı

Ata Sözleri ve Deyimler

• ikili oynamak

[sıfat]

• İçinde kil bulunan

  Killi kütle. Killi şist.

[sıfat]

• Kindar

[edat]

[halk ağzında]

• `Sonra` edatı gibi, çıkma durumundaki sözlerin ardı sıra geldiğinde birbirine bağladığı iki yargıdan birincisini zorlayıcı bir sebep olarak gösteren bir söz

  Sen meram ettikten kelli, tekeden süt çıkarırım, ağam! diyordu. - Halikarnas Balıkçısı

[isim]

[bitki bilimi]

• Bir mantarla bir su yosununun ortak yaşamasıyla ortaya çıkan bitkilerin genel adı

[tıp]

• Kaşındırıcı bir deri hastalığı

[isim]

[kimya]

• Atom numarası 28, atom ağırlığı 58,71, yoğunluğu 8,9 olan, gümüş parlaklığında, demir sertliğinde, kolay işlenebilen ve kolayca tel durumuna getirilebilen bir element (simgesi Ni)

[isim]

[halk ağzında]

• Emme döneminde olan çocuk

  Koç yiğidin yanında olur yazısı / Ananın babanın emlik kuzusu - Halk türküsü

• Zamanından daha geç doğan kuzu veya oğlak

[-den]

• Yüksekten veya yukarıdan aşağıya doğru gelmek

• Bir taşıt veya binek hayvanından yere basmak

  Tramvayın ön tarafından hızla inerken, arkasından bir sesin bağırdığını gördü. - Peyami Safa

• Dağ, tepe vb. yüksek bir yerden gelmek

  Dağdan kurt indi.

[-e]

• Bir yerden başka bir yere gitmek, varmak

  Bünyamin, gücünün yettiği kadar hızlı yürüyüp Haliç'e indi. - İhsan Oktay Anar

[-e]

• Konaklamak

  Samananbarı köyünün en büyük ve gösterişli evine inmişlerdi. - Halide Edip Adıvar

[nesnesiz]

• Alçalıp eski durumuna dönmek

  Sular indi. Şiş indi.

[nesnesiz]

• Fiyatı düşürmek

  Bin lira daha indim, gene almadı.

• Değeri düşmek

  Altın fiyatları indi.

[-e]

[argo]

• Vurmak

  Şimdi kafana inerim!

[nesnesiz]

• Yıkılmak

  Yağmurdan duvar inmiş.

[-e]

• İnme gelmek

  Sağ tarafına inmiş.

• Bir yeri kaplamak, basmak veya bir yerden akmak, kaymak

  Gemi baş döndüren zaferli bir gürültüyle indi sulara. - Çetin Altan

• Uzamak, ulaşmak

  Beyaz taşlardan yapılmış kısa bir duvarın ötesindeki zeytinlik ta vadiye kadar iniyordu. - Ömer Seyfettin

• Ağmak

• Sayısı azalmak

  Evvelden daha çok olduğumuzu zannettiğim hâlde sayımız son günlerde bu miktara inmiştir. - Reşat Nuri Güntekin

[isim]

• Kitap sayfaları arasına konulan ve okunan yeri belirlemekte kullanılan ince, uzun karton parçası

[isim]

• İlmek (I)

Ata Sözleri ve Deyimler

• ilmik atmak

[isim]

• Çözülmesi kolay düğüm, eğreti düğüm, ilmik

  Kazak ördüm ağladım / İlmek ilmek bağladım - Halk türküsü

[-i]

• Hafif bir düğüm yaparak bağlamak

• Halı dokurken düğümleri bağlamak

Ata Sözleri ve Deyimler

• iler tutar yeri olmamak (veya kalmamak)

[-e]

[halk ağzında]

• Değmek, dokunmak