[isim]

[halk ağzında]

• Burun, burun ucu

• Gelin tacı

• Tezek yığını

[isim]

• Ak olma durumu

  Ocaktan aklığını yitirmiş bir bezle döndü, yeni gelenin masasını sildi. - Rıfat Ilgaz

• Kadınların makyaj için yüzlerine sürdükleri beyaz bir sıvı, düzgün

[isim]

• Kar yağmış bir alana bakma sonucu ortaya çıkan göz kamaşması

[sıfat]

• Karlı bir alana bakma sonucu kamaşmış (göz)

[isim]

[halk ağzında]

• Ark

• Arklar arasında kalan toprak parçası

• Sabanla açılan çizi

[sıfat]

• Üstünde kar bulunan

  Baş pınarın karlı suyun içelim / Gurbet kalesini tezce geçelim - Halk türküsü

• Kar yağan

  Kışın çok karlı, tipili günlerinden başka günlerini günahı kadar sevmezdi. - Osman Cemal Kaygılı

[sıfat]

• Kârı olan, kazançlı

  Şimdi ayrıntılara girmeyelim. Kitapta yazılanlara inanmak, inanmamaktan çok daha kârlıdır. - Nazım Hikmet

[sıfat]

[halk ağzında]

• Kalmış, artmış

• Eskimiş

• Evlenme çağı geçmiş, evde kalmış (kız)

• Eksik, noksan

[sıfat]

• İşsiz, boş gezen, avare (kimse)

  Develer daylak / Sevenler aylak / Sen kimin yârisin / Her yanın oynak - Halk türküsü

Ata Sözleri ve Deyimler

• aylak adam işidir
• aylak olmak

[sıfat]

• Yayvan ve dolgun (yüz)

  Şarap kızılı vurmuş ablak yüzüyle öfkeli girdi içeri. - Orhan Kemal

[isim]

[halk ağzında]

• Tüylü, kıllı çuha

• Bir cins tüylü av köpeği

[isim]

• Büyük sandal

[isim]

[eskimiş]

• Pedavra

[isim]

[bitki bilimi]

• Baklagillerden, yurdumuzun her yerinde yetiştirilen, yeşil kabuklu ve taneli bir bitki (Vicia faba)

  Evlerinin uğru bakla / Al beni koynunda sakla - Halk türküsü

[bitki bilimi]

• Bu bitkinin yeşil ürünü veya kuru tanesi

• Bir zinciri oluşturan halka veya parçalardan her biri

Ata Sözleri ve Deyimler

• bakla dökmek (veya atmak)
• bakla kadar
• baklayı ağzından çıkarmak

[isim]

• Sadeyağ ile pişirilen bir tür kabak veya patlıcan yemeği

[isim]

[bitki bilimi]

• Kabakgillerden, sürüngen gövdeli, sarı çiçekli, birçok türü olan bir bitki (Cucurbita)

[bitki bilimi]

• Bu bitkinin türlerine göre yemeği ve tatlısı yapılan ürünü

• Esrarkeşlerin kullandığı bir tür nargile

[müzik]

• Kabak kemane

  Siperin içinde birkaç nefer ayakta ileriye bakıyor, öbürleri aşağı oturmuş konuşuyorlar, gülüyorlar, türkü söylüyorlar, kabak çalıyorlar. - Ömer Seyfettin

[sıfat]

• Ham, tatsız (kavun, karpuz)

[sıfat]

• Tüysüz, dazlak

  Kaba kabak gibi tıraşlı! - Halide Edip Adıvar

[sıfat]

• Dişleri aşınarak yüzeyi düzleşmiş olan (taşıt lastiği)

[sıfat]

[mecaz]

• Bilgisiz, görgüsüz, kaba

[halk ağzında]

• Kısa boynuzlu hayvan

Ata Sözleri ve Deyimler

• kabak (birinin) başına (veya başında) patlamak
• kabak çıkmak
• kabak gibi

[isim]

[kimya]

• Atom numarası 50, atom ağırlığı 118,7, yoğunluğu 7,29 olan, 232 °C'de eriyen, gümüş beyazlığında, kolay işlenebilen, yumuşak bir element (simgesi Sn)

• Kalaylanmış bir kabın üzerindeki alaşım tabakası

  Pencereye, elinde yeni kalaydan çıkmış bir bakır sahanla orta yaşlı kadın geldi. - Osman Cemal Kaygılı

[mecaz]

• Aldatıcı görünüş

[argo]

• Sövme, küfür

Ata Sözleri ve Deyimler

• kalayı basmak

[isim]

• Yüksek tutulan veya sayılan birinden gelen iyilik, lütuf, ihsan, atıfet, inayet